Agenda (lees de details verder naar beneden)
Komende activiteiten
Houd de website en onze facebookpagina in de gaten voor nieuwe activiteiten in het voorjaar.
Van de winter hebben we enkel een besloten Midwinterviering.
Voorbije activiteiten en een aantal verslagjes hiervan
- 20 oktober 2024 - Winternachten, omgeving Alphen (NB)
- v.a. 10 september 2024 - Runen Onderricht; context en toepassing
- 16 maart 2024 - Oosterbronnen in Twente rond de Tankenberg
- 18 februari 2024 - Winterban
- 5 november 2023 - Winternachten Drenthe
- 19 & 20 augustus 2023 - Heidendom; Magie van eigen bodem -Theorie- en praktijkdagen – (Pilotweekend)
- 1 april Ooster-tour Kennemerland en Zaanstreek
- Winterban 2023
- Midwinterweekeinde 2022
- Winternachtentour Brabant 29 oktober 2022
- Midzomerweekeinde 2022
- 'Oosterbronnen', op bezoek bij een oeroude bron 16 april 2022
- 'Luilak'/ Pinksterwandeling 22 mei 2021
- Winternachten-Cunera-wandeling 31 oktober 2020
Komende activiteiten
Houd de website en onze facebookpagina in de gaten voor nieuwe activiteiten in het voorjaar.
Van de winter hebben we enkel een besloten Midwinterviering.
Voorbije activiteiten en een aantal verslagjes hiervan
- 20 oktober 2024 - Winternachten, omgeving Alphen (NB)
- v.a. 10 september 2024 - Runen Onderricht; context en toepassing
- 16 maart 2024 - Oosterbronnen in Twente rond de Tankenberg
- 18 februari 2024 - Winterban
- 5 november 2023 - Winternachten Drenthe
- 19 & 20 augustus 2023 - Heidendom; Magie van eigen bodem -Theorie- en praktijkdagen – (Pilotweekend)
- 1 april Ooster-tour Kennemerland en Zaanstreek
- Winterban 2023
- Midwinterweekeinde 2022
- Winternachtentour Brabant 29 oktober 2022
- Midzomerweekeinde 2022
- 'Oosterbronnen', op bezoek bij een oeroude bron 16 april 2022
- 'Luilak'/ Pinksterwandeling 22 mei 2021
- Winternachten-Cunera-wandeling 31 oktober 2020
Komende activiteiten
Voorbije activiteiten
Verslag Winternachten - 20 oktober 2024 - Omgeving Alphen (NB)
Op de zondag van het weekend na de volle maan van oktober trokken wij met Swesaz naar het stroomgebied van de Oude Ley om samen Winternachten te vieren. We beleefden een heerlijke droge, doch zwaarbewolkte dag vol educatie en rituaal.
De dag begon in Goirle bij de Heemkundekring waar Jan en Ton, twee bevlogen vertellers op leeftijd, onze groep van 22 in tweeën deelden en ons de oudheidkamer respectievelijk het wevershuis lieten zien. Na een half uur was er koffie waarna Ton en Jan nog eens aan de andere helft hun verhaal konden vertellen: de oudheid van Goirle en omgeving en het leven van een arm weversgezin met 7 kinderen in de 19e eeuw.
In de oudheidkamer stonden onder andere de urnpotten van de Regte Heide en ook een maquette van de heide met de beroemde grafheuvels, ons volgende reisdoel.
We betraden de Regte Heide door het bruggetje over de rivier de Ley te nemen. De
rivier was vroeger groter en breder. Voordat er en bruggetje was, was hier een voorde, de Aesvoirt. Deze wordt in 1295 reeds genoemd maar was er al veel langer. Sinds 8000 v.o.j. misschien zelfs eerder is het stroomgebied van de Oude Ley verankerd in het landschap.
Men ging hier door de rivier om de weg over de heide te volgen. Het was een belangrijke oeroude weg die wij ook volgden naar de beroemde grafheuvels die langs deze weg liggen.
Om in de onderwereld te komen moet men een rivier over en daar bij de grafheuvels kreeg men een vertelling over de Hellehond, over Hel en de Holden en andere entiteiten die het niet-Germaanse maar wel Indo-Europese volk dat deze grafheuvels had opgeworpen, gekend moet hebben.
De mensen van deze grafheuvels zijn onstaan uit Oostelijke jager-verzamelaars uit Oost-Europa, en de westelijke Kaukasus die overgingen op het houden van vee en later ook landbouw, toen zijn vanuit Oost-Europa deze kant op migreerden. Hier vervingen ze op de meeste plaatsen de inheemse mannen wat op strijdt duidt. Ze representeren dan ook de zuidelijke uitloper van het Strijdhamervolk.
De grafheuvelgroep is in ongeveer 600 jaar, tussen 1500 en 800 v.o.j., ontstaan. Na 800 v.o.j. werden ze niet meer gebruikt. Mogelijk zijn de mensen weggetrokken
De heuvels zijn in de volle middeleeuwen wel gebruikt, toen kreeg de Regte Heide zijn naam. Hier werd het recht ten uitvoer gebracht. Op de grafheuvels, langs de belangrijke doorgaande weg, stonden de galgen opgesteld. Bij archeologische opgravingen zijn uit die tijd ook sporen aangetroffen. Zo vond men in een van de heuvels een boomkistgraf met stoffelijke resten uit de Middeleeuwen, een veel jongere, latere bijzetting, het graf van een ter dood veroordeelde.
Toen wij ons weer van de grafheuvels verwijderden, waren Lianne en Ellie al lang bezig om bij Kwaalburg de ceremonie voor te bereiden. De rest begaf zich richting de kapel van de Heilige Martinus, om het daar over hem te hebben die vernoemd is naar Deo Marti, de Romeinse god Mars waarvan hij nog trekken heeft bewaard ook.
De beheerder van de kapel had de deur voor ons open gelaten en binnen konden we allemaal een lekker plekje zoeken. Daar ging het naast Martinus ook over Tiwaz die in het noorden Tyr wordt genoemd en bij ons ook Martius Dingsus. De gebruiken die bij 11 november horen passeerden en kregen een nadere beschouwing. Door verschuivingen van de kalender en christelijke spelletjes waren in de loop der eeuwen gebruiken die eigenlijk op midwinter horen naar deze tijd van het jaar verhuist. Bij de volle maan van oktober die vastgezet is op 1 november horen ze eigenlijk niet, noch bij 11 november. De terugkerende doden horen bij midwinter.
We besloten met de oeroude plaatselijke sage van de duivel die de klok van de Martinuskapel in de kerstnacht stal. Op zijn vlucht over de hei werd het twaalf uur en in alle dorpen rond de hei klonken de kerkklokken. Tot zijn verbijstering ging ook de klok die hij op zijn rug had mee in het octaaf. Pardoes liet hij de klok vallen, naast een grote grafheuvel. Door de eeuwen heen, elke kerstnacht weer, laat de gezonken klok bij Kwaalburg zich horen.
De plek staat in de volksmond nog altijd bekend als de Duivelsput en daarheen begaven wij ons om op ceremoniële wijze, met zang, (bloed)offers en een gezamenlijke maaltijd van gruttenkoeken aan en met de Holden, raadpleging van het lot en een heildronk samen het winterhalfjaar in te stappen. Het was een prachtig vormgegeven ceremonie die iedereen kon roeren zodat het moment in de tijd kon markeren waardoor we beseften waar we zijn en waar we heengaan: de weg naar Midwinter uit het donker naar het licht.
Hierna was het bij de pannenkoekenbakker nog even feest voor de dag echt ten einde was. Dank alleen voor deze prachtige dag!
- Wat de heidenen doen aan het begin van de winter -
Winternachten is het, als de maan vol is tussen half oktober en half november. Deze maan markeert voor de heidenen het begin van de winter of, als je wilt, het zomereinde. Rond die tijd wordt ook altijd de klok een uur verzet en we zeggen dan ook dat de wintertijd is ingegaan. Het wordt steeds vroeger donker en later licht.
Wij mensen maken de beweging van buiten naar binnen. Zowel letterlijk, als zinnebeeldig in onszelf. De tijd van regeneratie en van verstilling breekt aan. Dit is ook de tijd waarin de christenen allerzielen en allerheiligen vieren, de paganisten vieren min of meer hetzelfde als de christenen, maar noemen het Samhain of Halloween.
Winternachten gaat echter met offers aan de Disen gepaard, die wij in onze streken beter kennen als Goede Holden, Hollen of Nachthulden die op hun beurt in sommige oude bronnen weer gelijkgesteld worden met Wittewieven. Met Winternachten vond in vroegere tijd ook het offerfeest ter ere van Tanfana plaats. Ongeveer tegelijk werd in christelijke tijd de heiligendag van Sinte Cunera gevierd (28 oktober). Voor de heidense Angelen noemt Beda het feest 'Winterfilleth', dat gevierd wordt bij diezelfde volle maan die kan vallen tussen midden oktober en midden november.
Op de zondag van het weekend na de volle maan van oktober trokken wij met Swesaz naar het stroomgebied van de Oude Ley om samen Winternachten te vieren. We beleefden een heerlijke droge, doch zwaarbewolkte dag vol educatie en rituaal.
De dag begon in Goirle bij de Heemkundekring waar Jan en Ton, twee bevlogen vertellers op leeftijd, onze groep van 22 in tweeën deelden en ons de oudheidkamer respectievelijk het wevershuis lieten zien. Na een half uur was er koffie waarna Ton en Jan nog eens aan de andere helft hun verhaal konden vertellen: de oudheid van Goirle en omgeving en het leven van een arm weversgezin met 7 kinderen in de 19e eeuw.
In de oudheidkamer stonden onder andere de urnpotten van de Regte Heide en ook een maquette van de heide met de beroemde grafheuvels, ons volgende reisdoel.
We betraden de Regte Heide door het bruggetje over de rivier de Ley te nemen. De
rivier was vroeger groter en breder. Voordat er en bruggetje was, was hier een voorde, de Aesvoirt. Deze wordt in 1295 reeds genoemd maar was er al veel langer. Sinds 8000 v.o.j. misschien zelfs eerder is het stroomgebied van de Oude Ley verankerd in het landschap.
Men ging hier door de rivier om de weg over de heide te volgen. Het was een belangrijke oeroude weg die wij ook volgden naar de beroemde grafheuvels die langs deze weg liggen.
Om in de onderwereld te komen moet men een rivier over en daar bij de grafheuvels kreeg men een vertelling over de Hellehond, over Hel en de Holden en andere entiteiten die het niet-Germaanse maar wel Indo-Europese volk dat deze grafheuvels had opgeworpen, gekend moet hebben.
De mensen van deze grafheuvels zijn onstaan uit Oostelijke jager-verzamelaars uit Oost-Europa, en de westelijke Kaukasus die overgingen op het houden van vee en later ook landbouw, toen zijn vanuit Oost-Europa deze kant op migreerden. Hier vervingen ze op de meeste plaatsen de inheemse mannen wat op strijdt duidt. Ze representeren dan ook de zuidelijke uitloper van het Strijdhamervolk.
De grafheuvelgroep is in ongeveer 600 jaar, tussen 1500 en 800 v.o.j., ontstaan. Na 800 v.o.j. werden ze niet meer gebruikt. Mogelijk zijn de mensen weggetrokken
De heuvels zijn in de volle middeleeuwen wel gebruikt, toen kreeg de Regte Heide zijn naam. Hier werd het recht ten uitvoer gebracht. Op de grafheuvels, langs de belangrijke doorgaande weg, stonden de galgen opgesteld. Bij archeologische opgravingen zijn uit die tijd ook sporen aangetroffen. Zo vond men in een van de heuvels een boomkistgraf met stoffelijke resten uit de Middeleeuwen, een veel jongere, latere bijzetting, het graf van een ter dood veroordeelde.
Toen wij ons weer van de grafheuvels verwijderden, waren Lianne en Ellie al lang bezig om bij Kwaalburg de ceremonie voor te bereiden. De rest begaf zich richting de kapel van de Heilige Martinus, om het daar over hem te hebben die vernoemd is naar Deo Marti, de Romeinse god Mars waarvan hij nog trekken heeft bewaard ook.
De beheerder van de kapel had de deur voor ons open gelaten en binnen konden we allemaal een lekker plekje zoeken. Daar ging het naast Martinus ook over Tiwaz die in het noorden Tyr wordt genoemd en bij ons ook Martius Dingsus. De gebruiken die bij 11 november horen passeerden en kregen een nadere beschouwing. Door verschuivingen van de kalender en christelijke spelletjes waren in de loop der eeuwen gebruiken die eigenlijk op midwinter horen naar deze tijd van het jaar verhuist. Bij de volle maan van oktober die vastgezet is op 1 november horen ze eigenlijk niet, noch bij 11 november. De terugkerende doden horen bij midwinter.
We besloten met de oeroude plaatselijke sage van de duivel die de klok van de Martinuskapel in de kerstnacht stal. Op zijn vlucht over de hei werd het twaalf uur en in alle dorpen rond de hei klonken de kerkklokken. Tot zijn verbijstering ging ook de klok die hij op zijn rug had mee in het octaaf. Pardoes liet hij de klok vallen, naast een grote grafheuvel. Door de eeuwen heen, elke kerstnacht weer, laat de gezonken klok bij Kwaalburg zich horen.
De plek staat in de volksmond nog altijd bekend als de Duivelsput en daarheen begaven wij ons om op ceremoniële wijze, met zang, (bloed)offers en een gezamenlijke maaltijd van gruttenkoeken aan en met de Holden, raadpleging van het lot en een heildronk samen het winterhalfjaar in te stappen. Het was een prachtig vormgegeven ceremonie die iedereen kon roeren zodat het moment in de tijd kon markeren waardoor we beseften waar we zijn en waar we heengaan: de weg naar Midwinter uit het donker naar het licht.
Hierna was het bij de pannenkoekenbakker nog even feest voor de dag echt ten einde was. Dank alleen voor deze prachtige dag!
- Wat de heidenen doen aan het begin van de winter -
Winternachten is het, als de maan vol is tussen half oktober en half november. Deze maan markeert voor de heidenen het begin van de winter of, als je wilt, het zomereinde. Rond die tijd wordt ook altijd de klok een uur verzet en we zeggen dan ook dat de wintertijd is ingegaan. Het wordt steeds vroeger donker en later licht.
Wij mensen maken de beweging van buiten naar binnen. Zowel letterlijk, als zinnebeeldig in onszelf. De tijd van regeneratie en van verstilling breekt aan. Dit is ook de tijd waarin de christenen allerzielen en allerheiligen vieren, de paganisten vieren min of meer hetzelfde als de christenen, maar noemen het Samhain of Halloween.
Winternachten gaat echter met offers aan de Disen gepaard, die wij in onze streken beter kennen als Goede Holden, Hollen of Nachthulden die op hun beurt in sommige oude bronnen weer gelijkgesteld worden met Wittewieven. Met Winternachten vond in vroegere tijd ook het offerfeest ter ere van Tanfana plaats. Ongeveer tegelijk werd in christelijke tijd de heiligendag van Sinte Cunera gevierd (28 oktober). Voor de heidense Angelen noemt Beda het feest 'Winterfilleth', dat gevierd wordt bij diezelfde volle maan die kan vallen tussen midden oktober en midden november.
Runen Onderricht; context en toepassing
Door wie: Axnot en Lianne
Hoe: volgens de historisch geografische benadering met de vertaling naar hedendaags toepassen.
Waarom: om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de culturele en religieuze context van runen. Dit geeft een goede en gedegen basis om zelf met de runen aan de slag te gaan.
Wanneer: in een korte, maar intensieve periode van 3 avonden in september en 2 avonden in oktober.
Te weten:
- dinsdag 10 september
- dinsdag 17 september
- woensdag 25 september
- woensdag 2 oktober
- dinsdag 15 oktober
Tijden: 19.00 inloop, tot 22.30
Waar: de Heidense Huiskamer in Dordrecht
Voor wie: 9 personen
Inhoudelijke vragen waar we ons onder andere mee bezig gaan houden bij het runen onderricht:
-Wie ritsten waar en wanneer en waarop runen?
-Om welke reden deden zij dat en wat was de betekenis die zij en hun culturele omgeving daar aan gaven?
- Hoe verhielden deze culture omgevingen zich met andere culturele omgeving ter zelfde tijd of in andere tijd in het gebruik van runen?
- Wat kunnen wij heden ten dage zelf nog met deze tekens uit lang vervlogen tijden?
Uit het laatste punt vloeit voort dat we gedurende de avonden kennis zullen nemen van de 24 runen uit de Oude Futhark en hun betekenissen. We geven je handvatten hoe je zelf kunt werken aan een diepere verbinding met de runen en hoe deze voor o.a. divinatie, schrift en tover-toepassingen zijn in te zetten.
Het runen onderricht begrenzen wij zowel historisch als geografisch. Dat wil zeggen dat wij voor ons onderricht de historische tijd vanaf het ontstaan van de runen in de eerste eeuwen, tot het het ontstaan van de zogenaamde Nieuwe Futhark in de 7de/8ste eeuw nemen en als geografische gebied pakweg de landen tussen Jutland/Zeeland in het noorden, Allemanje (Zuid-Duitsland) in het zuiden en Engeland in het westen nemen. De nieuwe runenperiode van de Nieuwe Futhark en de Scandinavische landen worden slechts zijdelings meegenomen.
Investering: de 5 avonden zijn enkel als geheel te volgen. De lesstof volgt elkaar dusdanig op dat losse avonden volgen geen volledig beeld geeft. We vragen in eerste instantie dus je tijd en toewijding over de periode van 6 weken, met 5 contactmomenten.
De geldelijke investering bedraagt 165 euro.
Deelname is verzekerd na aanmelding (graag per mail [email protected]) en voldoen van een aanbetaling van 65 euro. Het overige bedrag mag bij de eerste bijeenkomst worden voldaan (contant of digitaal).
Door wie: Axnot en Lianne
Hoe: volgens de historisch geografische benadering met de vertaling naar hedendaags toepassen.
Waarom: om een zo goed mogelijk beeld te krijgen van de culturele en religieuze context van runen. Dit geeft een goede en gedegen basis om zelf met de runen aan de slag te gaan.
Wanneer: in een korte, maar intensieve periode van 3 avonden in september en 2 avonden in oktober.
Te weten:
- dinsdag 10 september
- dinsdag 17 september
- woensdag 25 september
- woensdag 2 oktober
- dinsdag 15 oktober
Tijden: 19.00 inloop, tot 22.30
Waar: de Heidense Huiskamer in Dordrecht
Voor wie: 9 personen
Inhoudelijke vragen waar we ons onder andere mee bezig gaan houden bij het runen onderricht:
-Wie ritsten waar en wanneer en waarop runen?
-Om welke reden deden zij dat en wat was de betekenis die zij en hun culturele omgeving daar aan gaven?
- Hoe verhielden deze culture omgevingen zich met andere culturele omgeving ter zelfde tijd of in andere tijd in het gebruik van runen?
- Wat kunnen wij heden ten dage zelf nog met deze tekens uit lang vervlogen tijden?
Uit het laatste punt vloeit voort dat we gedurende de avonden kennis zullen nemen van de 24 runen uit de Oude Futhark en hun betekenissen. We geven je handvatten hoe je zelf kunt werken aan een diepere verbinding met de runen en hoe deze voor o.a. divinatie, schrift en tover-toepassingen zijn in te zetten.
Het runen onderricht begrenzen wij zowel historisch als geografisch. Dat wil zeggen dat wij voor ons onderricht de historische tijd vanaf het ontstaan van de runen in de eerste eeuwen, tot het het ontstaan van de zogenaamde Nieuwe Futhark in de 7de/8ste eeuw nemen en als geografische gebied pakweg de landen tussen Jutland/Zeeland in het noorden, Allemanje (Zuid-Duitsland) in het zuiden en Engeland in het westen nemen. De nieuwe runenperiode van de Nieuwe Futhark en de Scandinavische landen worden slechts zijdelings meegenomen.
Investering: de 5 avonden zijn enkel als geheel te volgen. De lesstof volgt elkaar dusdanig op dat losse avonden volgen geen volledig beeld geeft. We vragen in eerste instantie dus je tijd en toewijding over de periode van 6 weken, met 5 contactmomenten.
De geldelijke investering bedraagt 165 euro.
Deelname is verzekerd na aanmelding (graag per mail [email protected]) en voldoen van een aanbetaling van 65 euro. Het overige bedrag mag bij de eerste bijeenkomst worden voldaan (contant of digitaal).
Oosterbronnen 16 maart 2024
Op oosterbronnen-pelgrimstocht door het voorzichtig ontluikendende Twentse landschap...dat beloofde wat.
Want wanneer je het hebt over een pelgrimage, dan denk je aan een reis naar of langs bijzondere plekken in het landschap, plekken van betekenis die de ziel mogen roeren. Een reis met ontmoetingen, verdieping en verbinding.
Een pelgrimstocht met Swesaz zou niet compleet zijn zonder uitgebreide informatie op de verschillende aangedane plekken, een twist en ruimte voor het Lot, op gepaste wijze de in mysteriën gehulde godin Tamfana aan onze zijde uit te nodigen op onze reis en uiteraard een bijzonder prettig reisgenootschap.
We aten plaatselijk lekkers en bezochten vervolgens heilige berg, boom, kruising van wegen, bron en nog een berg. Allemaal plekken die voor ons heidenen uitermate opvallen als ongelijksoortige bakens in de fysieke ruimte, als ware het antennes van macht en kracht. Ze komen altijd ruim aan bod bij de gesprekken in de Heidense Huiskamer en ze werkelijk opzoeken doen we dus ook.
We eerden de bron, volgens de Oosterbronnen-tradie met de kleuren en pracht van de lente, een dikke pad kwam ons uit de onderwereld laten weten dat het goed was. Met haar goedkeuren durfden we wel, in stilte welliswaar vanwege de heiligheid van de deze handeling, onze handen en gezicht te wassen met het bronwater en er zelfs wat van te nippen.
In het midden van ons labyrint op de betoverde berg wekte onze een-na-jongste pelgrim de lentegodin, van wie wij vervolgens eieren met een boodschap ontvingen.
Met nog een heerlijk uit eten te zijn geweest in het midden van nergens en pal op de grens, was de dag echt ten einde en gingen we het duister in huiswaarts. Hier in het prachtige Saksenland is haast geen lichtvervuiling, het was echt even de weg terugzoeken over onverlichte landwegen. Zo vanuit de betovering. Het was mooi, fijn, verdiepend en verbroederend samenzijn.
Dank bijzondere pelgrims, voor het dragen van elkaars reis en jullie enthousiasme!
Op oosterbronnen-pelgrimstocht door het voorzichtig ontluikendende Twentse landschap...dat beloofde wat.
Want wanneer je het hebt over een pelgrimage, dan denk je aan een reis naar of langs bijzondere plekken in het landschap, plekken van betekenis die de ziel mogen roeren. Een reis met ontmoetingen, verdieping en verbinding.
Een pelgrimstocht met Swesaz zou niet compleet zijn zonder uitgebreide informatie op de verschillende aangedane plekken, een twist en ruimte voor het Lot, op gepaste wijze de in mysteriën gehulde godin Tamfana aan onze zijde uit te nodigen op onze reis en uiteraard een bijzonder prettig reisgenootschap.
We aten plaatselijk lekkers en bezochten vervolgens heilige berg, boom, kruising van wegen, bron en nog een berg. Allemaal plekken die voor ons heidenen uitermate opvallen als ongelijksoortige bakens in de fysieke ruimte, als ware het antennes van macht en kracht. Ze komen altijd ruim aan bod bij de gesprekken in de Heidense Huiskamer en ze werkelijk opzoeken doen we dus ook.
We eerden de bron, volgens de Oosterbronnen-tradie met de kleuren en pracht van de lente, een dikke pad kwam ons uit de onderwereld laten weten dat het goed was. Met haar goedkeuren durfden we wel, in stilte welliswaar vanwege de heiligheid van de deze handeling, onze handen en gezicht te wassen met het bronwater en er zelfs wat van te nippen.
In het midden van ons labyrint op de betoverde berg wekte onze een-na-jongste pelgrim de lentegodin, van wie wij vervolgens eieren met een boodschap ontvingen.
Met nog een heerlijk uit eten te zijn geweest in het midden van nergens en pal op de grens, was de dag echt ten einde en gingen we het duister in huiswaarts. Hier in het prachtige Saksenland is haast geen lichtvervuiling, het was echt even de weg terugzoeken over onverlichte landwegen. Zo vanuit de betovering. Het was mooi, fijn, verdiepend en verbroederend samenzijn.
Dank bijzondere pelgrims, voor het dragen van elkaars reis en jullie enthousiasme!
ᛋᚹᛖᛋᚫᛉᚹᛁᚾᛏᛖᚱᛒᚫᚾᛋᛏᚱᚫᚾᛞᚠᚢᚱ - Swesazwinterbanstrandvuur
Er beweegt wat op het schaakbord van het “Oude Pad” in de Lage Landen. Velen zoeken oprecht. We merken steeds weer een hunkering naar meer gedegen informatie, naar goede bronnen. Men wil een breder draagvlak en diepgang op vlak van kennis en beleving.
Vanuit Vlaanderen tot Friesland kwamen wij zondagmiddag 18 februari bijeen in Hollands oude hoofdplaats Thuredrith, waar in de Heidense Huiskamer een twee uren durend kringgesprek plaatsvond over het Germaanse noodlot-denken. Door de kundige gespreksleiders en geduldige deelnemers was het een groot succes, ondanks dat we met over de twintig mensen waren.
Voor al deze mensen waren vanuit alle windstreken der Lage Landen pannenkoeken ingevlogen, tegen de honderd waren er gebakken, waarvan er ook geofferd werden aan de Holden die verder naar het noorden Disen genoemd worden.
Toen onze magen gevuld waren en we uitgesproken waren was het al weer een tijdje donker. Het sluitstuk van de dag was het Swesazwinterbanstrandvuur. Daarvoor gingen we met zijn allen buitengaats.
In de dagen ervoor waren er al veel mensen geweest die ons berichtten dat ze graag wat door ons wilden laten afbinden. Maar nu was ook het moment voor de aanwezigen zelf om dit te doen. Alle gedachten en emoties die men niet mee wilde nemen het voorjaar in bond men aan Winter en werden met hem verbrand. Bij het vuur ging de hoorn rond voor een heildronk op het komende voorjaar, op de mooie tijd die hopelijk gauw aanbreekt.
Lianne had ook nog slemp gemaakt, een erg lekker drankje bij het winterbanvuur. Het was een zeer geslaagde dag. De prachtige foto's zijn van Kevin Kentie en Herman Vanhoven.
De eerstvolgende bijeenkomst van Swesaz is in Twente op 16 maart, deze bijeenkomst is openbaar en daardoor uitermate geschikt om kennis te maken.
Er beweegt wat op het schaakbord van het “Oude Pad” in de Lage Landen. Velen zoeken oprecht. We merken steeds weer een hunkering naar meer gedegen informatie, naar goede bronnen. Men wil een breder draagvlak en diepgang op vlak van kennis en beleving.
Vanuit Vlaanderen tot Friesland kwamen wij zondagmiddag 18 februari bijeen in Hollands oude hoofdplaats Thuredrith, waar in de Heidense Huiskamer een twee uren durend kringgesprek plaatsvond over het Germaanse noodlot-denken. Door de kundige gespreksleiders en geduldige deelnemers was het een groot succes, ondanks dat we met over de twintig mensen waren.
Voor al deze mensen waren vanuit alle windstreken der Lage Landen pannenkoeken ingevlogen, tegen de honderd waren er gebakken, waarvan er ook geofferd werden aan de Holden die verder naar het noorden Disen genoemd worden.
Toen onze magen gevuld waren en we uitgesproken waren was het al weer een tijdje donker. Het sluitstuk van de dag was het Swesazwinterbanstrandvuur. Daarvoor gingen we met zijn allen buitengaats.
In de dagen ervoor waren er al veel mensen geweest die ons berichtten dat ze graag wat door ons wilden laten afbinden. Maar nu was ook het moment voor de aanwezigen zelf om dit te doen. Alle gedachten en emoties die men niet mee wilde nemen het voorjaar in bond men aan Winter en werden met hem verbrand. Bij het vuur ging de hoorn rond voor een heildronk op het komende voorjaar, op de mooie tijd die hopelijk gauw aanbreekt.
Lianne had ook nog slemp gemaakt, een erg lekker drankje bij het winterbanvuur. Het was een zeer geslaagde dag. De prachtige foto's zijn van Kevin Kentie en Herman Vanhoven.
De eerstvolgende bijeenkomst van Swesaz is in Twente op 16 maart, deze bijeenkomst is openbaar en daardoor uitermate geschikt om kennis te maken.
Winternachten 5 november 2023
Op deze afgelopen regenachtige en winderige zondagmiddag kwamen we samen in de Drentse bossen voor Winternachten. Zo’n 25 lieden, van heinde en verre, zelfs vanuit Vlaanderen, hadden zich verzameld om samen de kou en nattigheid te trotseren voor eerst een wandelende lezing die Axnot en Charlie te voren hadden bereid en daarna een ceremonieel ter ere van het in gaan van de winter waarbij Lianne voorging.
Een verslag van Axnot Charlie en Lianne
De wandelende lezing door Charlie ging langs een aantal historische sites en was er eentje die de deelnemers moest aanzetten tot nadenken over het belang van deze plekken voor de hedendaagse heiden. We begonnen onze tocht bij hunebed D49, de Papeloze Kerk. Hunebedden, ze werden door onze voorouders in de volle Middeleeuwen beschouwd als het werk van reuzen. Maar waren Hunnen dan reuzen? Behalve hunebedden zijn er in ons land en aangrenzende streken in Duitsland nog meer bouwwerken van Hunnen. Hunneschansen en Hunenborgen met name. Jan de Vries heeft aangetoond dat de Hunnen een benaming voor een deel van de Saksen is. En inderdaad, de Oudnoorse þiðrekssaga, waarin de Nederduitse sagen traditie is samengevat, vertelt een groot aantal gebeurtenissen, die zich in Húnaland afspelen. Het moet gaan om het Saksenland, met name Westfalen en het oostelijke deel van Nederland tot aan de Rijn. Veel betekenend is dat de Noorse dichter Þórbjoǭrn hornklofi in zijn Hrafnsmal (omstreeks 900) spreekt van goeddir málmi húnlenzkum. Hij bedoelt daarmede het zeer gezochte ijzer, dat uit het Rijngebied en de Veluwe wat naar het Noorden uitgevoerd werd.
Dat de naam van de Saksen en de steenhopen verbonden wordt is voor ons van betekenis. Deze steenhopen van een voorbevolking moeten door onze Germaanse voorouders, in dit geval de Saksen, in gebruik zijn geweest als offerstenen en plekken van inwijding. Met de witte wieven die met deze stenen in verband gebracht worden komen we nader tot de vereerde entiteiten van onze Germaanse, heidense voorouders op deze plekken.
Na het verhaaltje bij de Papeloze kerk in de regen begonnen we echt aan de wandeling. We liepen door prachtige herfstbossen, met goudgeel, oranje en groen-bruin zo ver het oog kon zien. Een groot kruispunt van boswegen, fietspaden en wandelpaden was het geschikte punt om te vertellen over het Zevenmarkenpunt, verder ten noorden van de locatie gelegen. Met de Zevenmarken gaat het om de heidemarken. Wij van Swesaz dragen de naam ‘heiden’ met trots. De naam ‘heiden’ is direct af te leiden van deze heidemarken. Heidemarken vind je van hier tot in Duitsland, Denemarken en Noorwegen en Zweden. Overal kom je ook de benaming van ‘heiden’ tegen voor de mens die het Germaanse geloof aanhangt. In één of andere vorm bestaat het woord ‘heiden’ in iedere Germaanse taal, bijvoorbeeld: middelnederlands heiden, oudsaksisch hēthino, oudhoogduits heidan, oudfries hēthan, oudengels hæðan, en in het Oudnoors heiðni. De heidemarken bestonden echter niet alleen uit wat heden ten dagen met heide bedoeld wordt. Het had een ruimere betekenis dan het in de zomer zo mooi paars bloeiend heidelandschap. Het betekende namelijk ‘onbebouwd land voor gemeenschappelijk gebruik’, daaronder vallen bos, weide en heide. De manier waarop de Germanen dit onbebouwde land ontgonnen en met elkaar en hun goden, gestorven voorouders, landgeesten etc. omgingen, dat is de heidense cultuur. Het geloof van deze mensen dat de cultuur aanstuurt is het Germaanse geloof en dus het heidense geloof. Heiden is de benaming van de heiden die hij zichzelf gaf.
De tocht voerde ons verder, richting mysterieuze ronde veentjes: de pingo-ruïnes. Bij deze zeer tot de verbeelding sprekende plekken hoorde natuurlijk ook een verhaaltje. Voor onze heidense voorouders waren dit belangrijke plekken: een meertje of veentje middenin het heidelandschap was erg bijzonder, magisch zelfs. Veel van deze meertjes werden gebruikt als offerplek. Een beroemd voorbeeld van waarschijnlijk een offer is het meisje van Yde. Zij werd gevonden in 1897 door twee turfstekers. Ze had lang haar, aan één kant van haar hoofd afgeschoren. Ze werd gewurgd en onder haar sleutelbeen gestoken met een mes. Ze zal niet ouder zijn geweest dan een jaar of 16. Waarom ze in het veen terechtkwam zullen we waarschijnlijk nooit precies weten, maar de twee meest waarschijnlijke opties zijn dat ze een zware misdaad had begaan of een groot offer was aan de Goden. Deze meertjes blijven bijzondere plekken. In Nederland is de achternaam Wensveen veelzeggend. In deze achternaam komen de woorden ‘wens’ en ‘veen' samen. Om je wens kracht bij te zetten wordt geofferd, in het veen. Eenzelfde functie valt de wensput of fontein in onze tijd nog toe. Men werpe een muntje in de put of fontein en doet de wens. Ook bij ons wierpen zij die zich geïnspireerd voelden een muntje in het veen, in ruil voor een wens. Laten we hopen dat het verschijnen van de zon op dat moment een goed teken was.
Na de veentjes was het een eind verder gaan, weer door prachtige bossen, voor we uiteindelijk bij de Galgenberg kwamen. Een imposante grafheuvel waar men als reconstructie een palenkrans omheen heeft gezet. Deze Galgenberg zal niet eerder in gebruik genomen zijn voor het doel, het verhangen van hen die daar 'recht' op hadden, dan dat de Saksen hier in deze regio de dienst uit gingen maken na de volksverhuizingen. Een continuïteit in gebruik van de Galgenberg kan moeilijk verondersteld worden, omdat er namelijk een onderbreking is in de bewoning van het gebied vanaf de eerste eeuwen tot aan de eeuw waarin de Saksen verschijnen.
Alleen de ergste gevallen, gevallen die niet door het betalen van een compensatie de vrede en orde konden herstellen in de gemeenschap kwamen aan de galg én ook het gespuis van buitenaf. De gehangenen kwamen toe aan de god der gehangenen Wodan. In christelijke tijd nam de duivel diens functie over. De zielen van de 'halsmisdadigers' vielen toen de duivel toe. Wie waarschijnlijk ook aan de galg terecht kwamen waren jongelingen die man werden. Het hangen aan de galg moet een onderdeel van de initiatie van jongens hebben gevormd: één van dood en herleving, waarna men ook een nieuwe naam kreeg. De jongelingen werden zo bij leven aan de Wodanduivel gewijd. Wodan gaf zelf het voorbeeld. Ook hij hing volgens een mythe aan een galg. Toen hij er vanaf viel vond hij de runen. (Is het toevallig dat het plantje de alruin vaak op galgenbergen groeit en dat men zegt dat het leeft van het bloed en het 'zaakje' dat naar beneden valt als de gehangene wordt gecastreerd.
We moesten alleen nu wel haast maken; het begon al donker te worden en de ceremonie wachtte op ons! Die moest eigenlijk het laatste licht beginnen en het was nu al bijna donker. Na het verhaal liepen we over het grafveld verder naar de zogenaamde Celtic Fields, door de uitgebloeide heide en langs een kudde mooie heideschaapjes. Daar aangekomen moest er echt nog even tijd voor een verhaal gemaakt worden om duidelijk te maken dat de Kelten toch echt niks met deze eeuwenoude akkertjes te maken hadden, ja zelfs niet met Nederland. Keltische feesten in Nederland, ze horen hier niet vanouds, ze zijn hier pas sinds pakweg twee decennia. Daarvoor kende niemand ze.
En toen waren we alweer aan het einde van de wandeling gekomen, het was nu rap naar de auto’s en richting de ceremonie waar we in het pikkedonker aankwamen.
De donkere tijd van het jaar behoort de Holden toe, Zij die spinnen, Zij die schikken, Zij de snijden. Zij die weten van het Lot en door ons het het laten geworden. Toen eenmaal het donker inzette na de wandeling kwam de groep bij het prachtige D50 hunebed aan, een tikkeltje verregend en koud, maar vol verwachting hals rijkend uitkijkend naar de ceremonie. Tevoren hadden we wat lichtjes neergezet die het hunebed enigzins verlichtten, daar waar zij door de harde wind aan wilden blijven. Eén voor één liep men door het tevens verlichte loopje de plek van ceremonie binnen, waar men een slokje mede kreeg om van de profane naar de sacrale wereld te stappen. We nodigden de Holden uit door hun namen te zingen en vervolgens het hunebed met natuurlijk 'roodsel' rood te maken. Met de kleur van bloed en leven markeerden we de plek waar we de Holden uitnodigden, en daarom kleurden onze eigen gezichten ook rood. Laat hen ook met en dichtbij ons vertoeven in de donkere tijd. Het lot besloot welke vrouwen hierbij hielpen en het lot bepaalde ook welke man de uitverkorene was om namens de God der gehangenen de runen op te nemen van onder het hunebed en te verdelen onder de deelnemers. En natuurlijk genoten we, zoals van tevoren aangekondigd, samen een symbolisch maaltijd met de Holden waarbij we allen een stukje vlees van het heilige paard aten. Ter afsluiting dronken we nog eenmaal van de godendrank om vanaf daar weer terug te keren naar de profane afsluiting van de dag, pannenkoeken eten!
Fotokredieten Lianne Walrave Swerc Noordelingen Charlie Wit Axnot Wedasunu Van Fivelgo en Karina Grens
Op deze afgelopen regenachtige en winderige zondagmiddag kwamen we samen in de Drentse bossen voor Winternachten. Zo’n 25 lieden, van heinde en verre, zelfs vanuit Vlaanderen, hadden zich verzameld om samen de kou en nattigheid te trotseren voor eerst een wandelende lezing die Axnot en Charlie te voren hadden bereid en daarna een ceremonieel ter ere van het in gaan van de winter waarbij Lianne voorging.
Een verslag van Axnot Charlie en Lianne
De wandelende lezing door Charlie ging langs een aantal historische sites en was er eentje die de deelnemers moest aanzetten tot nadenken over het belang van deze plekken voor de hedendaagse heiden. We begonnen onze tocht bij hunebed D49, de Papeloze Kerk. Hunebedden, ze werden door onze voorouders in de volle Middeleeuwen beschouwd als het werk van reuzen. Maar waren Hunnen dan reuzen? Behalve hunebedden zijn er in ons land en aangrenzende streken in Duitsland nog meer bouwwerken van Hunnen. Hunneschansen en Hunenborgen met name. Jan de Vries heeft aangetoond dat de Hunnen een benaming voor een deel van de Saksen is. En inderdaad, de Oudnoorse þiðrekssaga, waarin de Nederduitse sagen traditie is samengevat, vertelt een groot aantal gebeurtenissen, die zich in Húnaland afspelen. Het moet gaan om het Saksenland, met name Westfalen en het oostelijke deel van Nederland tot aan de Rijn. Veel betekenend is dat de Noorse dichter Þórbjoǭrn hornklofi in zijn Hrafnsmal (omstreeks 900) spreekt van goeddir málmi húnlenzkum. Hij bedoelt daarmede het zeer gezochte ijzer, dat uit het Rijngebied en de Veluwe wat naar het Noorden uitgevoerd werd.
Dat de naam van de Saksen en de steenhopen verbonden wordt is voor ons van betekenis. Deze steenhopen van een voorbevolking moeten door onze Germaanse voorouders, in dit geval de Saksen, in gebruik zijn geweest als offerstenen en plekken van inwijding. Met de witte wieven die met deze stenen in verband gebracht worden komen we nader tot de vereerde entiteiten van onze Germaanse, heidense voorouders op deze plekken.
Na het verhaaltje bij de Papeloze kerk in de regen begonnen we echt aan de wandeling. We liepen door prachtige herfstbossen, met goudgeel, oranje en groen-bruin zo ver het oog kon zien. Een groot kruispunt van boswegen, fietspaden en wandelpaden was het geschikte punt om te vertellen over het Zevenmarkenpunt, verder ten noorden van de locatie gelegen. Met de Zevenmarken gaat het om de heidemarken. Wij van Swesaz dragen de naam ‘heiden’ met trots. De naam ‘heiden’ is direct af te leiden van deze heidemarken. Heidemarken vind je van hier tot in Duitsland, Denemarken en Noorwegen en Zweden. Overal kom je ook de benaming van ‘heiden’ tegen voor de mens die het Germaanse geloof aanhangt. In één of andere vorm bestaat het woord ‘heiden’ in iedere Germaanse taal, bijvoorbeeld: middelnederlands heiden, oudsaksisch hēthino, oudhoogduits heidan, oudfries hēthan, oudengels hæðan, en in het Oudnoors heiðni. De heidemarken bestonden echter niet alleen uit wat heden ten dagen met heide bedoeld wordt. Het had een ruimere betekenis dan het in de zomer zo mooi paars bloeiend heidelandschap. Het betekende namelijk ‘onbebouwd land voor gemeenschappelijk gebruik’, daaronder vallen bos, weide en heide. De manier waarop de Germanen dit onbebouwde land ontgonnen en met elkaar en hun goden, gestorven voorouders, landgeesten etc. omgingen, dat is de heidense cultuur. Het geloof van deze mensen dat de cultuur aanstuurt is het Germaanse geloof en dus het heidense geloof. Heiden is de benaming van de heiden die hij zichzelf gaf.
De tocht voerde ons verder, richting mysterieuze ronde veentjes: de pingo-ruïnes. Bij deze zeer tot de verbeelding sprekende plekken hoorde natuurlijk ook een verhaaltje. Voor onze heidense voorouders waren dit belangrijke plekken: een meertje of veentje middenin het heidelandschap was erg bijzonder, magisch zelfs. Veel van deze meertjes werden gebruikt als offerplek. Een beroemd voorbeeld van waarschijnlijk een offer is het meisje van Yde. Zij werd gevonden in 1897 door twee turfstekers. Ze had lang haar, aan één kant van haar hoofd afgeschoren. Ze werd gewurgd en onder haar sleutelbeen gestoken met een mes. Ze zal niet ouder zijn geweest dan een jaar of 16. Waarom ze in het veen terechtkwam zullen we waarschijnlijk nooit precies weten, maar de twee meest waarschijnlijke opties zijn dat ze een zware misdaad had begaan of een groot offer was aan de Goden. Deze meertjes blijven bijzondere plekken. In Nederland is de achternaam Wensveen veelzeggend. In deze achternaam komen de woorden ‘wens’ en ‘veen' samen. Om je wens kracht bij te zetten wordt geofferd, in het veen. Eenzelfde functie valt de wensput of fontein in onze tijd nog toe. Men werpe een muntje in de put of fontein en doet de wens. Ook bij ons wierpen zij die zich geïnspireerd voelden een muntje in het veen, in ruil voor een wens. Laten we hopen dat het verschijnen van de zon op dat moment een goed teken was.
Na de veentjes was het een eind verder gaan, weer door prachtige bossen, voor we uiteindelijk bij de Galgenberg kwamen. Een imposante grafheuvel waar men als reconstructie een palenkrans omheen heeft gezet. Deze Galgenberg zal niet eerder in gebruik genomen zijn voor het doel, het verhangen van hen die daar 'recht' op hadden, dan dat de Saksen hier in deze regio de dienst uit gingen maken na de volksverhuizingen. Een continuïteit in gebruik van de Galgenberg kan moeilijk verondersteld worden, omdat er namelijk een onderbreking is in de bewoning van het gebied vanaf de eerste eeuwen tot aan de eeuw waarin de Saksen verschijnen.
Alleen de ergste gevallen, gevallen die niet door het betalen van een compensatie de vrede en orde konden herstellen in de gemeenschap kwamen aan de galg én ook het gespuis van buitenaf. De gehangenen kwamen toe aan de god der gehangenen Wodan. In christelijke tijd nam de duivel diens functie over. De zielen van de 'halsmisdadigers' vielen toen de duivel toe. Wie waarschijnlijk ook aan de galg terecht kwamen waren jongelingen die man werden. Het hangen aan de galg moet een onderdeel van de initiatie van jongens hebben gevormd: één van dood en herleving, waarna men ook een nieuwe naam kreeg. De jongelingen werden zo bij leven aan de Wodanduivel gewijd. Wodan gaf zelf het voorbeeld. Ook hij hing volgens een mythe aan een galg. Toen hij er vanaf viel vond hij de runen. (Is het toevallig dat het plantje de alruin vaak op galgenbergen groeit en dat men zegt dat het leeft van het bloed en het 'zaakje' dat naar beneden valt als de gehangene wordt gecastreerd.
We moesten alleen nu wel haast maken; het begon al donker te worden en de ceremonie wachtte op ons! Die moest eigenlijk het laatste licht beginnen en het was nu al bijna donker. Na het verhaal liepen we over het grafveld verder naar de zogenaamde Celtic Fields, door de uitgebloeide heide en langs een kudde mooie heideschaapjes. Daar aangekomen moest er echt nog even tijd voor een verhaal gemaakt worden om duidelijk te maken dat de Kelten toch echt niks met deze eeuwenoude akkertjes te maken hadden, ja zelfs niet met Nederland. Keltische feesten in Nederland, ze horen hier niet vanouds, ze zijn hier pas sinds pakweg twee decennia. Daarvoor kende niemand ze.
En toen waren we alweer aan het einde van de wandeling gekomen, het was nu rap naar de auto’s en richting de ceremonie waar we in het pikkedonker aankwamen.
De donkere tijd van het jaar behoort de Holden toe, Zij die spinnen, Zij die schikken, Zij de snijden. Zij die weten van het Lot en door ons het het laten geworden. Toen eenmaal het donker inzette na de wandeling kwam de groep bij het prachtige D50 hunebed aan, een tikkeltje verregend en koud, maar vol verwachting hals rijkend uitkijkend naar de ceremonie. Tevoren hadden we wat lichtjes neergezet die het hunebed enigzins verlichtten, daar waar zij door de harde wind aan wilden blijven. Eén voor één liep men door het tevens verlichte loopje de plek van ceremonie binnen, waar men een slokje mede kreeg om van de profane naar de sacrale wereld te stappen. We nodigden de Holden uit door hun namen te zingen en vervolgens het hunebed met natuurlijk 'roodsel' rood te maken. Met de kleur van bloed en leven markeerden we de plek waar we de Holden uitnodigden, en daarom kleurden onze eigen gezichten ook rood. Laat hen ook met en dichtbij ons vertoeven in de donkere tijd. Het lot besloot welke vrouwen hierbij hielpen en het lot bepaalde ook welke man de uitverkorene was om namens de God der gehangenen de runen op te nemen van onder het hunebed en te verdelen onder de deelnemers. En natuurlijk genoten we, zoals van tevoren aangekondigd, samen een symbolisch maaltijd met de Holden waarbij we allen een stukje vlees van het heilige paard aten. Ter afsluiting dronken we nog eenmaal van de godendrank om vanaf daar weer terug te keren naar de profane afsluiting van de dag, pannenkoeken eten!
Fotokredieten Lianne Walrave Swerc Noordelingen Charlie Wit Axnot Wedasunu Van Fivelgo en Karina Grens
Heidendom; Magie van eigen bodem
Theorie- en praktijkdagen – (Pilotweekend)
19 & 20 augustus 2023
Waar begin je wanneer je interesse hebt in het heidendom? Hoe zit het met magie ten opzichte van ons eigen erfgoed? Hoe verhouden de termen heidendom en magie zich tot elkaar en tot onszelf in deze tijd van leven? Wat kunnen we leren van wat onze voorouders geloofden?
Op zaterdag 19 en zondag 20 augustus duiken we, op een prachtige locatie in het midden van het land, een aantal boeiende onderwerpen in, waar we de grondbeginselen van het heidendom zullen bestuderen/toelichten (theorie-dag) en zullen ervaren (praktijk-dag).
De theorie-dag zal bestaan uit verschillende lesvormen, gericht op kennis vergaren. Tijdens de praktijk-dag gaan we aan de slag met dezelfde onderwerpen, maar behandelen we ze dan middels verschillende soorten oefeningen (denk o.a. aan meditatie, nabootsing en sympathisch magische handelingen). De dagen zijn zowel los van elkaar als ook allebei te volgen.
We gaan tijdens dit heidense pilot-weekend aan de slag met de volgende onderwerpen:
Dit doen we onder andere aan de hand van de overgeleverde mythen en andere volksoverleveringen en trachten je ondertussen de dimensies van de beleving van de religieuze mens terug te laten vinden.
Als we op een diepere laag onszelf onderzoeken zullen we ontdekken en onderkennen dat we behoefte hebben aan zingeving, rituelen en verdieping. De huidige maatschappij lijkt oppervlakkig en aan deze verlangens niet meer te voldoen. Door de materie te bespreken en gelijk de dag erna toe te passen, helpen we je om weer oog te krijgen voor de alledaagse heiligheid en hopen we je te ondersteunen om nieuwe heidens religieuze ervaringen op te doen.
Al een aantal jaar organiseren we vanuit Swesaz verschillende activiteiten om het heidendom een hedendaags gezicht te geven. We vernieuwen niet, maar blazen oude gebruiken en riten nieuw leven in. Vanuit onze eigen bevlogenheid vinden we het belangrijk dat de stappen die in het heidendom geïnteresseerden maakt een goed fundament hebben en willen graag ondersteuning bieden om de rode draad binnen de oude kosmische religie te vinden.
We richten ons altijd zo veel mogelijk op volkskundig materiaal van de eigen omgeving en vullen die aan met waar nodig materiaal uit cultureel verwante buurlanden, allereerst Duitsland, Engeland en de Scandinavische landen. We bestuderen het volkskundig materiaal diepgaand om daarin de eigen geloofsvoorstellingen en zeden, de kijk op leven en dood en nog veel meer uit een zeer oude periode van de beschaving afkomstige religieuze situaties te ontdekken. We vinden het belangrijk om ons echt te richten op de gebruiken uit eigen omgeving en deze zo veel mogelijk niet te mengen met gebruiken van elders. Op deze manier blijft er zoveel mogelijk bewaard van oude tradities en worden herbeleefd.
Wij onderzoeken het land waarop ons heilige huis gebouwd is, we bekijken hetgeen we geërfd hebben of wellicht zijn kwijt geraakt, we onderzoeken taal, gebruiken en overleveringen en alles wat er nog meer bij hoort grondig.
Wij koesteren de rijkdom van de tradities en levensbeschouwingen van onze geliefde streekculturen als een kostbaar kleinood.
Theorie- en praktijkdagen – (Pilotweekend)
19 & 20 augustus 2023
Waar begin je wanneer je interesse hebt in het heidendom? Hoe zit het met magie ten opzichte van ons eigen erfgoed? Hoe verhouden de termen heidendom en magie zich tot elkaar en tot onszelf in deze tijd van leven? Wat kunnen we leren van wat onze voorouders geloofden?
Op zaterdag 19 en zondag 20 augustus duiken we, op een prachtige locatie in het midden van het land, een aantal boeiende onderwerpen in, waar we de grondbeginselen van het heidendom zullen bestuderen/toelichten (theorie-dag) en zullen ervaren (praktijk-dag).
De theorie-dag zal bestaan uit verschillende lesvormen, gericht op kennis vergaren. Tijdens de praktijk-dag gaan we aan de slag met dezelfde onderwerpen, maar behandelen we ze dan middels verschillende soorten oefeningen (denk o.a. aan meditatie, nabootsing en sympathisch magische handelingen). De dagen zijn zowel los van elkaar als ook allebei te volgen.
We gaan tijdens dit heidense pilot-weekend aan de slag met de volgende onderwerpen:
- Regin; goden en voorouders
- Sacraal landschap
- Schiksel; Germaans Noodlot-denken
- Mythische tijd
Dit doen we onder andere aan de hand van de overgeleverde mythen en andere volksoverleveringen en trachten je ondertussen de dimensies van de beleving van de religieuze mens terug te laten vinden.
Als we op een diepere laag onszelf onderzoeken zullen we ontdekken en onderkennen dat we behoefte hebben aan zingeving, rituelen en verdieping. De huidige maatschappij lijkt oppervlakkig en aan deze verlangens niet meer te voldoen. Door de materie te bespreken en gelijk de dag erna toe te passen, helpen we je om weer oog te krijgen voor de alledaagse heiligheid en hopen we je te ondersteunen om nieuwe heidens religieuze ervaringen op te doen.
Al een aantal jaar organiseren we vanuit Swesaz verschillende activiteiten om het heidendom een hedendaags gezicht te geven. We vernieuwen niet, maar blazen oude gebruiken en riten nieuw leven in. Vanuit onze eigen bevlogenheid vinden we het belangrijk dat de stappen die in het heidendom geïnteresseerden maakt een goed fundament hebben en willen graag ondersteuning bieden om de rode draad binnen de oude kosmische religie te vinden.
We richten ons altijd zo veel mogelijk op volkskundig materiaal van de eigen omgeving en vullen die aan met waar nodig materiaal uit cultureel verwante buurlanden, allereerst Duitsland, Engeland en de Scandinavische landen. We bestuderen het volkskundig materiaal diepgaand om daarin de eigen geloofsvoorstellingen en zeden, de kijk op leven en dood en nog veel meer uit een zeer oude periode van de beschaving afkomstige religieuze situaties te ontdekken. We vinden het belangrijk om ons echt te richten op de gebruiken uit eigen omgeving en deze zo veel mogelijk niet te mengen met gebruiken van elders. Op deze manier blijft er zoveel mogelijk bewaard van oude tradities en worden herbeleefd.
Wij onderzoeken het land waarop ons heilige huis gebouwd is, we bekijken hetgeen we geërfd hebben of wellicht zijn kwijt geraakt, we onderzoeken taal, gebruiken en overleveringen en alles wat er nog meer bij hoort grondig.
Wij koesteren de rijkdom van de tradities en levensbeschouwingen van onze geliefde streekculturen als een kostbaar kleinood.
Ooster-tour Kennemerland en Zaanstreek zaterdag 1 april
Viscera terrae, het binnenste der aarde, daaruit haalden we in reidans dit weekend een meisje met een mand vol eieren op, gelijk zo als men plachtte te doen in de 'jungfraudansen', de trojaburgen der oudheid. Een oeroude heidense ding- en offerplaats bood ons daar voor een zeer geschikt toneel.
Heilawâc, het in stilte putten van heilzaam water uit het diepste der aarde, een oeroud Germaans gebruik is ook een vast onderdeel geworden bij onze voorjaarsviering. Dit jaar versierden wij voor dit doel de Adelbertusput te Heiloo, een oeroude bron die ontsproten is in de heidense voortijd.
Offerbrood in vorm van een vleesbeen, dat is de oeroude duivekater. In een bakkerij uit 1685 leerden we alles over dit brood en de heidense offerpraktijk in het voorjaar.
Ruriksput heet een andere put, genoemd naar een 9de eeuwse Vikinghoofdman op een plek te Heilo die Oesdom heet. Met oudere vormen Oesdum, Osdam en Oosdom denkt de heidense bezoeker van deze plek al gauw aan Odin en de Asen. Legenden over paarden bij de put en de winden die beheerst worden duiden ook op een Odincultus. Mogelijk kan ook gedacht worden aan aasdom met betekenis 'rechtsgebied van een asega of rechter' in de Oudfriese tijd. Het één sluit het ander niet uit daar recht en godsdienst niet gescheiden waren in de heidense tijd.
Swesaz, het was erg fijn in ze prachtige Proto-Hollandse landstreken elkaar weer te zien en ook om weer leuke nieuwe mensen te mogen verwelkomen en samen de dag af te sluiten met een heerlijke maaltijd!
Swesaz Winterban 2023
Gisteravond heeft Swesaz weer de Winter verbrand. Hij fikte goed samen met het afgebondene van de Swesazzers en van velen die ons volgen via de sociale media die ons een bericht stuurden om iets voor hen af te binden op Winter. Winter stond tot het avondeten bij ons in de tuin, waar ook buurtgenoten nog de mogelijkheid namen iets af te binden. Zelfs na de verbranding kwamen er nog verzoeken tot afbinden binnen, daarop komen we onderaan dit bericht nog even terug.
Toen we gingen eten haalden we Winter binnen en aten en dronken wij voor een laatste maal met hem.
De dag begon als de eerste Heidense Huiskamer nieuwe stijl. De afgelopen jaren gingen we met twee huiskamergroepen door de heidense theorie heen en gingen we met hen het heidense jaar rond met al zijn vieringen. Waren wij het die de oude huiskamerbijeenkomsten voorbereidde, in de nieuwe stijl brengen Swesazzers zelf onderwerpen in die ze thuis voorbereid hebben die in de Heidense Huiskamer bestudeerd en besproken worden. De aftrap was voor Nardo. Hij bracht Gullveig op tafel.
Gullveigs verhaal is er eentje waar men zonder einde over kan doorpraten. Het is een verhaal van onbegrip dat het inzicht verhindert dat de twee groepen complementair zijn en verduistert het inzicht over het feit dat beide partijen een even grote rol spelen in het conflict. Op het moment dat de glans en het licht verdwijnt, volgt het toppunt van dit steeds onvriendelijker wordend onbegrip: het beschuldigen, steken en verbranden van Gullveig. Vanaf dan is ook Gullveig boos: het is oorlog. Een situatie van chaos ontstaat, waaruit een nieuwe situatie van vrede ontstaat. Onvermijdelijk.
Een winterverbranding rond 21 februari, wij doen het nu al weer jaren achtereen. Sint Pieter op 21 februari was voor Noordwest-Europa, wat voor de meer zuidelijke regionen die onder Romeinse invloed stonden 2 februari (Maria Lichtmis) was. Het was de dag waarop de pachten vervielen en waarop in vele plaatsen de pachtende boer en zijn personeel verhuisde, zijn oude stee verliet en een nieuwe betrok. Ook was het gebruik bij de Friezen op 21 februari “strou” te eten (pannenkoeken), gelijk we bij onze zuiderburen op 2 februari zien. Wij aten ook pannenkoeken gisteren.
Sint Pieter was de grote keerdag in de natuur. De winter wordt met Sint Pieter pas echt op zijn einde gedacht en de lente is nu echt aanstaande. De weiden gaan weer groenen, de wegen drogen, de ooi lamt, de koe kalft, de duif koert, de hennen leggen, de mens krijgt het weer naar hun zin.
Met Sint Pieter zien we ook vreugdevuren, vuren waarmee de winter verbrand wordt. Nog tot rond 1900 komen we de vuren tegen, maar daarna zien we ze één voor één verdwijnen. Het langst zijn ze ermee doorgegaan in Uden, op Wieringen, in Castricum, Bakkum en op Schiermonnikoog. In Noordfriesland komen we ze vandaag de dag nog wel tegen op Sylt en Amrum. Wij van Swesaz doen dat nog steeds.
Uit dichtbijere tijden en iets verder weg gelegen tijden, soms zelfs nog uit onze tijd, bereiken ons berichten over het zeulen met de gepersonifieerde winter. Men maakte een laatste feestelijke rondrit met hem of hield zelfs kroegentochten met hem alvorens hem naar de brandstapel te zeulen. We zien dat ook terugkomen als laatste onderdeel van de carnavalsviering.
Ze zijn er dus nog hier en daar, de vuren en soms ook gaat Winter, vaak verchristelijkt naar Teunis of Judas, nog het vuur in. De vuren hebben o.a. de benaming Sint Pieter Strandvuur.
Voor ons geen kroegentocht, maar wel zeulen met Winter en de fik erin:
Winter het is wel goed geweest zo, het is tijd om hem achter te laten. We zullen allemaal onze gedachten en emoties hebben gehad over de afgelopen maanden en zo ook wij. Dit moment van de Winter bannen, verbranden eigenlijk, was goed om nog heel even daarbij stil te staan maar ook om vanuit de transformerende kracht van vuur door te bewegen met het jaar naar de aanstondse lente toe. De zinnen zijn verzet, de blik is vooruit, met vertrouwen en levenskracht stappen we het nieuwe seizoen tegemoet.
Mocht je ook op deze, op onze voorouders bekende wijze, afscheid willen nemen van de Winter, dan kan je natuurlijk zelf ook een (kleine) pop maken en deze verbranden. De pop, van bijvoorbeeld takken, stro, oude kleding, wordt dan de gepersonifieerde Winter. Door hem te verbranden kan je datgene wat je vanuit de Winter niet mee wil nemen het nieuwe seizoen in, achter je laten.
Gisteravond heeft Swesaz weer de Winter verbrand. Hij fikte goed samen met het afgebondene van de Swesazzers en van velen die ons volgen via de sociale media die ons een bericht stuurden om iets voor hen af te binden op Winter. Winter stond tot het avondeten bij ons in de tuin, waar ook buurtgenoten nog de mogelijkheid namen iets af te binden. Zelfs na de verbranding kwamen er nog verzoeken tot afbinden binnen, daarop komen we onderaan dit bericht nog even terug.
Toen we gingen eten haalden we Winter binnen en aten en dronken wij voor een laatste maal met hem.
De dag begon als de eerste Heidense Huiskamer nieuwe stijl. De afgelopen jaren gingen we met twee huiskamergroepen door de heidense theorie heen en gingen we met hen het heidense jaar rond met al zijn vieringen. Waren wij het die de oude huiskamerbijeenkomsten voorbereidde, in de nieuwe stijl brengen Swesazzers zelf onderwerpen in die ze thuis voorbereid hebben die in de Heidense Huiskamer bestudeerd en besproken worden. De aftrap was voor Nardo. Hij bracht Gullveig op tafel.
Gullveigs verhaal is er eentje waar men zonder einde over kan doorpraten. Het is een verhaal van onbegrip dat het inzicht verhindert dat de twee groepen complementair zijn en verduistert het inzicht over het feit dat beide partijen een even grote rol spelen in het conflict. Op het moment dat de glans en het licht verdwijnt, volgt het toppunt van dit steeds onvriendelijker wordend onbegrip: het beschuldigen, steken en verbranden van Gullveig. Vanaf dan is ook Gullveig boos: het is oorlog. Een situatie van chaos ontstaat, waaruit een nieuwe situatie van vrede ontstaat. Onvermijdelijk.
Een winterverbranding rond 21 februari, wij doen het nu al weer jaren achtereen. Sint Pieter op 21 februari was voor Noordwest-Europa, wat voor de meer zuidelijke regionen die onder Romeinse invloed stonden 2 februari (Maria Lichtmis) was. Het was de dag waarop de pachten vervielen en waarop in vele plaatsen de pachtende boer en zijn personeel verhuisde, zijn oude stee verliet en een nieuwe betrok. Ook was het gebruik bij de Friezen op 21 februari “strou” te eten (pannenkoeken), gelijk we bij onze zuiderburen op 2 februari zien. Wij aten ook pannenkoeken gisteren.
Sint Pieter was de grote keerdag in de natuur. De winter wordt met Sint Pieter pas echt op zijn einde gedacht en de lente is nu echt aanstaande. De weiden gaan weer groenen, de wegen drogen, de ooi lamt, de koe kalft, de duif koert, de hennen leggen, de mens krijgt het weer naar hun zin.
Met Sint Pieter zien we ook vreugdevuren, vuren waarmee de winter verbrand wordt. Nog tot rond 1900 komen we de vuren tegen, maar daarna zien we ze één voor één verdwijnen. Het langst zijn ze ermee doorgegaan in Uden, op Wieringen, in Castricum, Bakkum en op Schiermonnikoog. In Noordfriesland komen we ze vandaag de dag nog wel tegen op Sylt en Amrum. Wij van Swesaz doen dat nog steeds.
Uit dichtbijere tijden en iets verder weg gelegen tijden, soms zelfs nog uit onze tijd, bereiken ons berichten over het zeulen met de gepersonifieerde winter. Men maakte een laatste feestelijke rondrit met hem of hield zelfs kroegentochten met hem alvorens hem naar de brandstapel te zeulen. We zien dat ook terugkomen als laatste onderdeel van de carnavalsviering.
Ze zijn er dus nog hier en daar, de vuren en soms ook gaat Winter, vaak verchristelijkt naar Teunis of Judas, nog het vuur in. De vuren hebben o.a. de benaming Sint Pieter Strandvuur.
Voor ons geen kroegentocht, maar wel zeulen met Winter en de fik erin:
Winter het is wel goed geweest zo, het is tijd om hem achter te laten. We zullen allemaal onze gedachten en emoties hebben gehad over de afgelopen maanden en zo ook wij. Dit moment van de Winter bannen, verbranden eigenlijk, was goed om nog heel even daarbij stil te staan maar ook om vanuit de transformerende kracht van vuur door te bewegen met het jaar naar de aanstondse lente toe. De zinnen zijn verzet, de blik is vooruit, met vertrouwen en levenskracht stappen we het nieuwe seizoen tegemoet.
Mocht je ook op deze, op onze voorouders bekende wijze, afscheid willen nemen van de Winter, dan kan je natuurlijk zelf ook een (kleine) pop maken en deze verbranden. De pop, van bijvoorbeeld takken, stro, oude kleding, wordt dan de gepersonifieerde Winter. Door hem te verbranden kan je datgene wat je vanuit de Winter niet mee wil nemen het nieuwe seizoen in, achter je laten.
Verslagje Midwinterweekeinde 2023
Swesaz is weer terug van een prachtig, gezellig en zinvol weekend in een winters Drenthe. Het zinvolle bestond er uit dat we ons ten diepste lieten roeren door een tal van rituelen waarvan de meesten terugreiken tot het mythische oerbegin waarin de goden de midgaard schiepen.
Handelingen van de goden herhaalden we in het diepst van de winter. Handelingen die de kosmos versterken zodat die er weer een jaar tegen kan. De zon moedigden we aan zich te bevrijden uit het zuiden waar zij gevangen zit. Vrede moet zijn, dat is de goddelijke orde, als we weer een nieuwe jaarronde ingaan. Vrede op aarde is niet christelijk, maar oeroud. Mensen, goden en voorouders, stonden samen voor dát doel dit weekend.
We gebruikten samen de offermaaltijd. Maar ook zijn we dit jaar niet vergeten een pro-actieve benadering te hanteren jegens de koude zielen, de geesten van doden die bij leven en dood niet verzoeningsgezind zijn geweest en buiten de boot vielen. Zij kunnen een gevaar voor de goddelijke orde en dus ons mensen zijn, vooral in deze kritiekste donkerste tijd. De mannen maakten daarom weer hun gevaarlijke achter de linies naar hun marker de soenstoak.
De vrouwen bleven achter in de Joelhof om daar magisch-sympatische handelingen te bezigen. Wij bleven in onze traditionele plaats van invloed, binnen. We sponnen draden die als een brug verbinding met de voorouders en liminale sferen mochten leggen. Tegelijkertijd, en nog voor de mannen terug waren, gingen al onze tollen neer, want gaan wij de joeltijd in, dan moet het spinnen gestaakt worden zegt immers ons de traditie.
Diepreligieuze handelingen en groot vertier en jolijt gaan elkaar echt niet uit de weg. Heerlijk hebben we samen gegeten en gedronken, we hebben elkaar verhalen verteld en we lieten ons beprevelen om zo een tipje van de sluier van ons persoonlijk lot te weten te komen. Het was een geweldig weekend waarin een heerlijke fijne saamhorigheid de boventoon voerde. Zo wil Swesaz graag zijn en dat betekent Swesaz ook.
En nu zijn we weer thuis, enkele dagen voor de zonnewende en hebben we nog veel feestdagen voor de boeg met veel lichtjes in het donker en lekker eten en samenzijn. Swesaz wenst iedereen een heel mooie joeltijd! Veel vrede wensen wie iedereen ook, dat is goddelijke orde.
Swesaz is weer terug van een prachtig, gezellig en zinvol weekend in een winters Drenthe. Het zinvolle bestond er uit dat we ons ten diepste lieten roeren door een tal van rituelen waarvan de meesten terugreiken tot het mythische oerbegin waarin de goden de midgaard schiepen.
Handelingen van de goden herhaalden we in het diepst van de winter. Handelingen die de kosmos versterken zodat die er weer een jaar tegen kan. De zon moedigden we aan zich te bevrijden uit het zuiden waar zij gevangen zit. Vrede moet zijn, dat is de goddelijke orde, als we weer een nieuwe jaarronde ingaan. Vrede op aarde is niet christelijk, maar oeroud. Mensen, goden en voorouders, stonden samen voor dát doel dit weekend.
We gebruikten samen de offermaaltijd. Maar ook zijn we dit jaar niet vergeten een pro-actieve benadering te hanteren jegens de koude zielen, de geesten van doden die bij leven en dood niet verzoeningsgezind zijn geweest en buiten de boot vielen. Zij kunnen een gevaar voor de goddelijke orde en dus ons mensen zijn, vooral in deze kritiekste donkerste tijd. De mannen maakten daarom weer hun gevaarlijke achter de linies naar hun marker de soenstoak.
De vrouwen bleven achter in de Joelhof om daar magisch-sympatische handelingen te bezigen. Wij bleven in onze traditionele plaats van invloed, binnen. We sponnen draden die als een brug verbinding met de voorouders en liminale sferen mochten leggen. Tegelijkertijd, en nog voor de mannen terug waren, gingen al onze tollen neer, want gaan wij de joeltijd in, dan moet het spinnen gestaakt worden zegt immers ons de traditie.
Diepreligieuze handelingen en groot vertier en jolijt gaan elkaar echt niet uit de weg. Heerlijk hebben we samen gegeten en gedronken, we hebben elkaar verhalen verteld en we lieten ons beprevelen om zo een tipje van de sluier van ons persoonlijk lot te weten te komen. Het was een geweldig weekend waarin een heerlijke fijne saamhorigheid de boventoon voerde. Zo wil Swesaz graag zijn en dat betekent Swesaz ook.
En nu zijn we weer thuis, enkele dagen voor de zonnewende en hebben we nog veel feestdagen voor de boeg met veel lichtjes in het donker en lekker eten en samenzijn. Swesaz wenst iedereen een heel mooie joeltijd! Veel vrede wensen wie iedereen ook, dat is goddelijke orde.
|
|
29 oktober 2022 - Winternachtentour Brabant - Verzamelen 11:00 Rosmalen
We gaan de wintertijd in. Het wordt weer steeds eerder donker en wij mensen maken de beweging van buiten naar binnen. Zowel letterlijk, als zinnebeeldig in onszelf. De tijd van regeneratie en van verstilling breekt aan. In het laatste weekend van oktober gaat de klok ook nog eens een uur terug, vanaf dan merken we het nog veel meer. We zijn dan in de tijd beland waarin de christenen allerzielen en allerheiligen vieren, de paganisten vieren hetzelfde en noemen het Samhain of Halloween.
Maar wat doen de heidenen?
Uit onze gebieden is het offerfeest ter ere van Godin Tanfana bekend dat eind oktober plaatsvond, ongeveer tegelijk met de heiligendag van Sinte Cunera (28 oktober). In Noord-Germaanse bronnen wordt dit feest aan het begin van de winter 'Winternachten' genoemd. Voor de heidense Angelsaksen noemt Beda het feest 'Winterfilleth' op eind oktober.
Op de dag waarop de klok een uur verzet wordt, maakt Swesaz een uitje waarbij we langs een aantal interessante archeologische monumenten gaan.
Ook zullen we samen op deze dag in rituele setting, op gepaste wijze stilstaan bij de seizoenovergang, waarbij we zowel mede als paardenvlees zullen nuttigen. U bent gewaarschuwd!
We starten onze dag met koffie om 11 uur in https://hofeyghentijds.nl/ te Rosmalen waarbij in de buurt zich ook ons eerste te bezoeken monument bevindt, een oude linde markeert de plek. Axnot ons zal ons het verhaal daarbij vertellen.
Van daaruit zakken we verder af naar beneden. In Hoogeloon vertelt Axnot over de Witvrouwberg en zijn oeroude oorsprong. In Hoogeloon bezoeken we ook nog de Zwartenberg, ooit de hoogste grafheuvel van Nederland, nu nog altijd een flinkerd, ook al is hij ingezakt.
Zes kilometer van Hoogeloon liggen de grafheuvels van Toterfout/Halfmijl. Hier is het de beurt aan Kevin Kentie om te vertellen wat hij van deze plek weet.
Hier zullen we ook op rituele wijze de dag afsluiten.
Het zal tegen vier uur zijn dat we van daaruit weer allen ons eigen weegs gaan.
Een ieder is van harte welkom om deze dag met ons mee te beleven. Neem zelf een lunchpakketje mee.
Hou het weer in de gaten om te bedenken wat voor kleding je aan doet.
De reisleiders/gidsen/ritueelleiders hoeven niet te leven van het gidsen/voorgaan, maar een vrijwillige bijdrage mag natuurlijk, wat altijd welbesteed is aan het investeren in nieuwe boekenkennis. Aan het eind van de dag is er gelegenheid de bijdrage anoniem te geven.
We gaan de wintertijd in. Het wordt weer steeds eerder donker en wij mensen maken de beweging van buiten naar binnen. Zowel letterlijk, als zinnebeeldig in onszelf. De tijd van regeneratie en van verstilling breekt aan. In het laatste weekend van oktober gaat de klok ook nog eens een uur terug, vanaf dan merken we het nog veel meer. We zijn dan in de tijd beland waarin de christenen allerzielen en allerheiligen vieren, de paganisten vieren hetzelfde en noemen het Samhain of Halloween.
Maar wat doen de heidenen?
Uit onze gebieden is het offerfeest ter ere van Godin Tanfana bekend dat eind oktober plaatsvond, ongeveer tegelijk met de heiligendag van Sinte Cunera (28 oktober). In Noord-Germaanse bronnen wordt dit feest aan het begin van de winter 'Winternachten' genoemd. Voor de heidense Angelsaksen noemt Beda het feest 'Winterfilleth' op eind oktober.
Op de dag waarop de klok een uur verzet wordt, maakt Swesaz een uitje waarbij we langs een aantal interessante archeologische monumenten gaan.
Ook zullen we samen op deze dag in rituele setting, op gepaste wijze stilstaan bij de seizoenovergang, waarbij we zowel mede als paardenvlees zullen nuttigen. U bent gewaarschuwd!
We starten onze dag met koffie om 11 uur in https://hofeyghentijds.nl/ te Rosmalen waarbij in de buurt zich ook ons eerste te bezoeken monument bevindt, een oude linde markeert de plek. Axnot ons zal ons het verhaal daarbij vertellen.
Van daaruit zakken we verder af naar beneden. In Hoogeloon vertelt Axnot over de Witvrouwberg en zijn oeroude oorsprong. In Hoogeloon bezoeken we ook nog de Zwartenberg, ooit de hoogste grafheuvel van Nederland, nu nog altijd een flinkerd, ook al is hij ingezakt.
Zes kilometer van Hoogeloon liggen de grafheuvels van Toterfout/Halfmijl. Hier is het de beurt aan Kevin Kentie om te vertellen wat hij van deze plek weet.
Hier zullen we ook op rituele wijze de dag afsluiten.
Het zal tegen vier uur zijn dat we van daaruit weer allen ons eigen weegs gaan.
Een ieder is van harte welkom om deze dag met ons mee te beleven. Neem zelf een lunchpakketje mee.
Hou het weer in de gaten om te bedenken wat voor kleding je aan doet.
De reisleiders/gidsen/ritueelleiders hoeven niet te leven van het gidsen/voorgaan, maar een vrijwillige bijdrage mag natuurlijk, wat altijd welbesteed is aan het investeren in nieuwe boekenkennis. Aan het eind van de dag is er gelegenheid de bijdrage anoniem te geven.
|
|
|
Verslag Midzomerweekeinde 2022
Swesaz is weer thuis na een geweldig midzomerfeest waaraan alles klopte: het weer dat uiteindelijk prima midzomers was terwijl het aanvankelijk bar en boos werd voorgesteld, de samenwerking tussen de mensen, voorouders, landgeest en goden op het prachtige groenrijke landgoed.
Op vrijdagmiddag was het gelijk gezellig door het weerzien van elkaar. De tenten werden opgezet, lange tafels werden opgesteld, er werd gekookt en de meie werd opgetooid. Na een heerlijke gezamenlijke maaltijd werd het cultusveld binnen de hazelheining geheiligd en daarin werd de boom (meie) opgesteld met alle ceremonieel en rituaal dat daarbij hoort. Vier kinderen waren daarbij de dwergen die de vier windstreken stutten en drie vrouwen als nornen voorgesteld beleemden de meie. En zo waren we de avond te voren klaar voor de volgende dag en konden we lekker vast een vuurtje bouwen en ons daar met zijn allen omheen vlijen, wat een toppunt van gezelligheid was. We wilden het vrijdagavond niet te laat maken omdat de zaterdag zo lang is maar dat is niet helemaal gelukt.
Zaterdagochtend na het ontbijt was de bomen- en kruiden wandeling. De traditie vertelt dat het midzomervuur uit 9 verschillende boomsoorten moet bestaan en wij kiezen steeds die 9 bomen die in de heidense tradities het hoogste heilig zijn. Traditie is ook het maken van een kruidenwis van 9 heilige midzomerkruiden. Negen kruiden ook moeten in het vuur. Men spreekt van een onheilverkwijnende werking van de kruiden die met midzomer verbrand worden in de gloed van het midzomervuur.
Tijdens de wandeling over het landgoed vergrootten we onze kennis van bomen en kruiden en zochten we de paar bomen en kruiden die nog misten, want te voren waren ze verdeeld en men had ze goeddeels al van huis meegenomen. De vrouwen maakten mooie midzomertooien wat zorgde voor een feestelijk aangezicht.
Bij terugkomst om elf uur was er koffie met taart. Verschillende mensen hadden wat gebakken of meegenomen. De hoogste zonnestand van de dag kwam nu met rasse schreden dichterbij.
Even na het middaguur betraden we het cultusveld opnieuw. Er werd een lintendans uitgevoerd onder begeleiding van ons heidense orkest. We maakten lol op ons cultusveld zoals de Asen met Balder op het ding deden in de mythe van Balders dood, die ook voorgedragen werd en onze verdere handelingen waren daar ook naar. Net als Balder op het hoogtepunt van zijn leven stierf mag ook de zon en de vegetatie niet verder groeien, niet verder stijgen aan het firmament. De haan als symbool voor de groeikracht werd naar beneden geknuppeld door Nardo, gelijk Höd die dat doet in de mythe van Balder’s dood. Nardo werd gekroond als koning van het midzomerfeest.
Na de lunch verdeelden we ons in groepen, want er was nog veel werk aan de winkel voor de avond vol feestelijkheden kon beginnen. De offermand werd mooi gemaakt en de offers werden daarin verzameld. Een groepje mannen bouwde een enorme brandstapel. Het cultusveld werd verfraaid met fakkels. Er werden nog wat boodschappen gedaan en men begon vast met de voorbereiden voor het avondeten. Erg leuk was het ook het samen oefenen van het maken van noodvuur, een heilshandeling die eeuwenlang verboden is geweest door de kerk. Door het midzomervuur te ontsteken met noodvuur maak je het vuur nog heiliger.
Toen alles klaar was kregen we een ware feestmaaltijd voorgezet. De vrouwen hadden in de keuken hun best gedaan op verschillende salades en andere lekkere dingen en buiten maakten de mannen de barbecues aan en daarbij ontpopten enkele mannen zich als ware barbecue-professionals. Het was heerlijk samen te eten aan lange tafels in het groen onder de warme avondzon. Het was als om in te blijven.
Op het moment dat de schemering inzette betraden we ten derde male het cultusveld, maar nu door een poort van fakkels en niet eerder dan dat we ingerookt waren door onze voorgangster met het oog op de verwijdering van de hazelheining rond het cultusveld voordat de fik in de brandstapel ging. De offermand werd in het vuuraltaar geplaatst, net als de 9 kruiden en de 9 bomen, die allen even kort in de belangstelling werden gezet door nog even hun belangrijkste kenmerken uit de lore van het volk te benoemen. Het tweede deel van de mythe van Balder waarin hij wordt gecremeerd werd voorgedragen. Bij ons ging parallel daaraan de gouden haan ook op de brandstapel.
Nadat het geheel van handelingen bekrachtigd was middels een gezamenlijke heildronk, het cultusveld van zijn hazelheining was ontdaan en iedereen een tiental meters naar achteren was gestapt, ontstak Koning Nardo het midzomervuur dat zo enorm was dat het uren duurde voor men er in de buurt kon komen. Pas diep in de nacht kon men het traditionele vuurspringen aanvangen.
Het was een geweldig feestweekend, wij danken iedereen die een bijdrage geleverd heeft om dit feest tot stand te brengen. Geen schakel mocht ontbreken, of juist wel, dat bepaalde het lot en daardoor werd het zo.
Wij hersenstormen intussen alweer over activiteiten op aankomende scharniermomenten, maar dit feest mag nog lekker een tijdje in onze gedachten blijven gonzen.
Swesaz is weer thuis na een geweldig midzomerfeest waaraan alles klopte: het weer dat uiteindelijk prima midzomers was terwijl het aanvankelijk bar en boos werd voorgesteld, de samenwerking tussen de mensen, voorouders, landgeest en goden op het prachtige groenrijke landgoed.
Op vrijdagmiddag was het gelijk gezellig door het weerzien van elkaar. De tenten werden opgezet, lange tafels werden opgesteld, er werd gekookt en de meie werd opgetooid. Na een heerlijke gezamenlijke maaltijd werd het cultusveld binnen de hazelheining geheiligd en daarin werd de boom (meie) opgesteld met alle ceremonieel en rituaal dat daarbij hoort. Vier kinderen waren daarbij de dwergen die de vier windstreken stutten en drie vrouwen als nornen voorgesteld beleemden de meie. En zo waren we de avond te voren klaar voor de volgende dag en konden we lekker vast een vuurtje bouwen en ons daar met zijn allen omheen vlijen, wat een toppunt van gezelligheid was. We wilden het vrijdagavond niet te laat maken omdat de zaterdag zo lang is maar dat is niet helemaal gelukt.
Zaterdagochtend na het ontbijt was de bomen- en kruiden wandeling. De traditie vertelt dat het midzomervuur uit 9 verschillende boomsoorten moet bestaan en wij kiezen steeds die 9 bomen die in de heidense tradities het hoogste heilig zijn. Traditie is ook het maken van een kruidenwis van 9 heilige midzomerkruiden. Negen kruiden ook moeten in het vuur. Men spreekt van een onheilverkwijnende werking van de kruiden die met midzomer verbrand worden in de gloed van het midzomervuur.
Tijdens de wandeling over het landgoed vergrootten we onze kennis van bomen en kruiden en zochten we de paar bomen en kruiden die nog misten, want te voren waren ze verdeeld en men had ze goeddeels al van huis meegenomen. De vrouwen maakten mooie midzomertooien wat zorgde voor een feestelijk aangezicht.
Bij terugkomst om elf uur was er koffie met taart. Verschillende mensen hadden wat gebakken of meegenomen. De hoogste zonnestand van de dag kwam nu met rasse schreden dichterbij.
Even na het middaguur betraden we het cultusveld opnieuw. Er werd een lintendans uitgevoerd onder begeleiding van ons heidense orkest. We maakten lol op ons cultusveld zoals de Asen met Balder op het ding deden in de mythe van Balders dood, die ook voorgedragen werd en onze verdere handelingen waren daar ook naar. Net als Balder op het hoogtepunt van zijn leven stierf mag ook de zon en de vegetatie niet verder groeien, niet verder stijgen aan het firmament. De haan als symbool voor de groeikracht werd naar beneden geknuppeld door Nardo, gelijk Höd die dat doet in de mythe van Balder’s dood. Nardo werd gekroond als koning van het midzomerfeest.
Na de lunch verdeelden we ons in groepen, want er was nog veel werk aan de winkel voor de avond vol feestelijkheden kon beginnen. De offermand werd mooi gemaakt en de offers werden daarin verzameld. Een groepje mannen bouwde een enorme brandstapel. Het cultusveld werd verfraaid met fakkels. Er werden nog wat boodschappen gedaan en men begon vast met de voorbereiden voor het avondeten. Erg leuk was het ook het samen oefenen van het maken van noodvuur, een heilshandeling die eeuwenlang verboden is geweest door de kerk. Door het midzomervuur te ontsteken met noodvuur maak je het vuur nog heiliger.
Toen alles klaar was kregen we een ware feestmaaltijd voorgezet. De vrouwen hadden in de keuken hun best gedaan op verschillende salades en andere lekkere dingen en buiten maakten de mannen de barbecues aan en daarbij ontpopten enkele mannen zich als ware barbecue-professionals. Het was heerlijk samen te eten aan lange tafels in het groen onder de warme avondzon. Het was als om in te blijven.
Op het moment dat de schemering inzette betraden we ten derde male het cultusveld, maar nu door een poort van fakkels en niet eerder dan dat we ingerookt waren door onze voorgangster met het oog op de verwijdering van de hazelheining rond het cultusveld voordat de fik in de brandstapel ging. De offermand werd in het vuuraltaar geplaatst, net als de 9 kruiden en de 9 bomen, die allen even kort in de belangstelling werden gezet door nog even hun belangrijkste kenmerken uit de lore van het volk te benoemen. Het tweede deel van de mythe van Balder waarin hij wordt gecremeerd werd voorgedragen. Bij ons ging parallel daaraan de gouden haan ook op de brandstapel.
Nadat het geheel van handelingen bekrachtigd was middels een gezamenlijke heildronk, het cultusveld van zijn hazelheining was ontdaan en iedereen een tiental meters naar achteren was gestapt, ontstak Koning Nardo het midzomervuur dat zo enorm was dat het uren duurde voor men er in de buurt kon komen. Pas diep in de nacht kon men het traditionele vuurspringen aanvangen.
Het was een geweldig feestweekend, wij danken iedereen die een bijdrage geleverd heeft om dit feest tot stand te brengen. Geen schakel mocht ontbreken, of juist wel, dat bepaalde het lot en daardoor werd het zo.
Wij hersenstormen intussen alweer over activiteiten op aankomende scharniermomenten, maar dit feest mag nog lekker een tijdje in onze gedachten blijven gonzen.
|
|
|
‘Oosterbronnen’, op bezoek bij een oeroude bron
Zaterdag 16 april 2022, Geijsteren
Gehuld in kleur en geur, in een zorgvuldig en liefdevol samengesteld lentekleed, stond de eeuwenoude put in Geijsteren mooi te stralen afgelopen weekend.
Een intiem samenzijn met het verfrissende water uit de oude put, dat we zwijgend één voor één konden putten.
Heilawâc; het water dat volgens specifieke voorschriften wordt geput en heil, verfrissing, zuivering en zegen brengt voor een nieuwe cyclus van groei en bloei.
Met een heerlijke groep bekende Swesazzers alsook een aantal nieuwe gezichten maakten we een gezellige en informatieve wandeling in een schitterende omgeving op de grens van Noord-Brabant en Limburg, waar we plekken bezochten die in deze omgeving van belang waren en zijn in het volksgeloof maar ook een paar bijzondere wereldse trekpleisters.
Zo stopten we o.a. bij st. Anna, de moedergodin uit het christendom die helemaal niet in de bijbel genoemd wordt, bij de ruïne van een oud kasteel, en bij twee door water aangedreven molens.
Verzegeld door de veelbelovende vriendelijke lentezon, eekhoorntjes, een raaf en een haas, hadden we wederom een dag waaraan we ons heidens hart in de komende tijd zeker kunnen laven en die geen van ons had willen missen.
(Dus als we nog eens zoiets aankondigen, zorg er dan gewoon voor dat je erbij bent )
Zaterdag 16 april 2022, Geijsteren
Gehuld in kleur en geur, in een zorgvuldig en liefdevol samengesteld lentekleed, stond de eeuwenoude put in Geijsteren mooi te stralen afgelopen weekend.
Een intiem samenzijn met het verfrissende water uit de oude put, dat we zwijgend één voor één konden putten.
Heilawâc; het water dat volgens specifieke voorschriften wordt geput en heil, verfrissing, zuivering en zegen brengt voor een nieuwe cyclus van groei en bloei.
Met een heerlijke groep bekende Swesazzers alsook een aantal nieuwe gezichten maakten we een gezellige en informatieve wandeling in een schitterende omgeving op de grens van Noord-Brabant en Limburg, waar we plekken bezochten die in deze omgeving van belang waren en zijn in het volksgeloof maar ook een paar bijzondere wereldse trekpleisters.
Zo stopten we o.a. bij st. Anna, de moedergodin uit het christendom die helemaal niet in de bijbel genoemd wordt, bij de ruïne van een oud kasteel, en bij twee door water aangedreven molens.
Verzegeld door de veelbelovende vriendelijke lentezon, eekhoorntjes, een raaf en een haas, hadden we wederom een dag waaraan we ons heidens hart in de komende tijd zeker kunnen laven en die geen van ons had willen missen.
(Dus als we nog eens zoiets aankondigen, zorg er dan gewoon voor dat je erbij bent )
Winternachten-Cunura-Fakkeltocht, 31 oktober 2021 - helaas is wegens weersomstandigheden dit samenzijn geannuleerd
Swesaz stapt op 31 oktober de donkere tijd van het jaar in. En we maken daarvan een belevenis zodat de seizoenovergang ons ten diepste kan roeren en hij niet geruisloos aan ons voorbij gaat. We doen dit aan de hand van Cunera en Heimdal wiens verhaal we zullen vertellen en middels een ritueel op het Cuneraheuveltje.
Cunera; legende, heilige of Godin?
Net buiten het centrum van Rhenen ligt het Cuneraheuveltje, naar men zegt de grafheuvel van een jonge vrouw die Cunera heette, voor haar opgeworpen door de Friese koning Redbad.
Heimo; koning, reus of god?
Hoog boven Rhenen uit torent de Heimenberg. Boven op de Heimenberg ligt een mysterieuze oeroude walburg. Volgens overleveringen woont of woonde hier de eveneens zeer mysterieuze Heimo.
De christenen vieren allerzielen en allerheiligen, de paganisten vieren Samhain of Halloween. En de heidenen?
Uit onze gebieden is het offerfeest ter ere van Godin Tanfana bekend dat eind oktober plaatsvond, ongeveer tegelijk met de heiligendag van Sinte Cunera. In Noord-Germaanse bronnen wordt dit feest aan het begin van de winter 'Winternachten' genoemd. Voor de heidense Angelsaksen noemt Beda het feest rond de volle maan in oktober dat we wellicht met hiermee in verband kunnen brengen 'Winterfilleth'.
Swesaz neemt je, juist op 31 oktober, mee naar het Rhenen van Cunera en Heimo. 28 oktober is de dag van Sinte Cunera. Rond deze datum verzetten we ook altijd de klok en gaan we de wintertijd in. Volgens de legende stortte Hillegonda de tegenstreefster van Cunera zich op 31 oktober van de Heimenberg.
Met Cunera wiens sterfdag op het einde van oktober valt, maar wiens heiligendag samen viel met midzomer maken we de beweging van buiten naar binnen. Zowel letterlijk als zinnebeeldig in onszelf. De tijd van regeneratie en van verstilling breekt aan.
verzamelen-start-einde
We verzamelen om halfvijf op de parkeerplaats die tien minuten lopen verwijderd is van walburg van Heimo. Als we daar aangekomen zijn zullen we onze fakkels ontsteken en lopen we door het bos en langs de Rijn naar de grafheuvel van Cunera.
Eenmaal aangekomen op het heuveltje, na een wandeling van ongeveer 1,5 uur, zullen we op rituele wijze stilstaan bij Winternachten en de Holden vragen om met ons mee te trekken de donkerte in.
Daarna maken we symbolisch onze fakkels uit.
Praktische zaken
Eenieder dient voor zijn eigen fakkel(s) of ander soortig branden licht (bijvoorbeeld een lampion) om mee te lopen te zorgen. Denk er aan dat je vlam lang genoeg brandt of dat je er wellicht 2 nodig hebt.
Als je naar de tijd van dit samenzijn kijkt, zal je zien dat het rond 'etenstijd' valt. Om ons niet te veel op te houden, willen we je vragen om vooraf al lekker te eten en voor tijdens de wandeling iets mee te nemen dat je uit het vuistje kunt eten.
Na afloop van het ritueel op het heuveltje van Cunera is het nog een flink stuk teruglopen naar de auto's. Om die reden lijkt het ons een goed plan om chauffeurs van te voren de auto's te laten verdelen zodat we met de auto naar de andere auto's terug kunnen rijden.
Het is ieders eigen verantwoordelijkheid dit zelf af te spreken. Spreek als chauffeur met een andere chauffeur af wie de auto waar neer zet, bij het begin of bij het einde. De ene op de parkeerplaats aan de Grebbeweg zoals vermeld in het evenement, de andere op de parkeerplaats bij het Cuneraheuveltje (hou daarvoor Cuneralaan 30, 3911 AC Rhenen aan).
https://fb.me/e/1gGJaYgDx
Swesaz stapt op 31 oktober de donkere tijd van het jaar in. En we maken daarvan een belevenis zodat de seizoenovergang ons ten diepste kan roeren en hij niet geruisloos aan ons voorbij gaat. We doen dit aan de hand van Cunera en Heimdal wiens verhaal we zullen vertellen en middels een ritueel op het Cuneraheuveltje.
Cunera; legende, heilige of Godin?
Net buiten het centrum van Rhenen ligt het Cuneraheuveltje, naar men zegt de grafheuvel van een jonge vrouw die Cunera heette, voor haar opgeworpen door de Friese koning Redbad.
Heimo; koning, reus of god?
Hoog boven Rhenen uit torent de Heimenberg. Boven op de Heimenberg ligt een mysterieuze oeroude walburg. Volgens overleveringen woont of woonde hier de eveneens zeer mysterieuze Heimo.
De christenen vieren allerzielen en allerheiligen, de paganisten vieren Samhain of Halloween. En de heidenen?
Uit onze gebieden is het offerfeest ter ere van Godin Tanfana bekend dat eind oktober plaatsvond, ongeveer tegelijk met de heiligendag van Sinte Cunera. In Noord-Germaanse bronnen wordt dit feest aan het begin van de winter 'Winternachten' genoemd. Voor de heidense Angelsaksen noemt Beda het feest rond de volle maan in oktober dat we wellicht met hiermee in verband kunnen brengen 'Winterfilleth'.
Swesaz neemt je, juist op 31 oktober, mee naar het Rhenen van Cunera en Heimo. 28 oktober is de dag van Sinte Cunera. Rond deze datum verzetten we ook altijd de klok en gaan we de wintertijd in. Volgens de legende stortte Hillegonda de tegenstreefster van Cunera zich op 31 oktober van de Heimenberg.
Met Cunera wiens sterfdag op het einde van oktober valt, maar wiens heiligendag samen viel met midzomer maken we de beweging van buiten naar binnen. Zowel letterlijk als zinnebeeldig in onszelf. De tijd van regeneratie en van verstilling breekt aan.
verzamelen-start-einde
We verzamelen om halfvijf op de parkeerplaats die tien minuten lopen verwijderd is van walburg van Heimo. Als we daar aangekomen zijn zullen we onze fakkels ontsteken en lopen we door het bos en langs de Rijn naar de grafheuvel van Cunera.
Eenmaal aangekomen op het heuveltje, na een wandeling van ongeveer 1,5 uur, zullen we op rituele wijze stilstaan bij Winternachten en de Holden vragen om met ons mee te trekken de donkerte in.
Daarna maken we symbolisch onze fakkels uit.
Praktische zaken
Eenieder dient voor zijn eigen fakkel(s) of ander soortig branden licht (bijvoorbeeld een lampion) om mee te lopen te zorgen. Denk er aan dat je vlam lang genoeg brandt of dat je er wellicht 2 nodig hebt.
Als je naar de tijd van dit samenzijn kijkt, zal je zien dat het rond 'etenstijd' valt. Om ons niet te veel op te houden, willen we je vragen om vooraf al lekker te eten en voor tijdens de wandeling iets mee te nemen dat je uit het vuistje kunt eten.
Na afloop van het ritueel op het heuveltje van Cunera is het nog een flink stuk teruglopen naar de auto's. Om die reden lijkt het ons een goed plan om chauffeurs van te voren de auto's te laten verdelen zodat we met de auto naar de andere auto's terug kunnen rijden.
Het is ieders eigen verantwoordelijkheid dit zelf af te spreken. Spreek als chauffeur met een andere chauffeur af wie de auto waar neer zet, bij het begin of bij het einde. De ene op de parkeerplaats aan de Grebbeweg zoals vermeld in het evenement, de andere op de parkeerplaats bij het Cuneraheuveltje (hou daarvoor Cuneralaan 30, 3911 AC Rhenen aan).
https://fb.me/e/1gGJaYgDx
Start Heidense Huiskamer, 5 september 2021
Waar te beginnen wanneer je interesse hebt voor het heidendom? Hoe wordt je wijs uit de vele pagina's op internet en boeken in de bieb die vertellen hoe het zit? Een wirwar aan informatie op social media/blogs/tv-series en andere populaire plekken waarvan je niet altijd de authenticiteit kunt nagaan.
Wij van Swesaz vinden het belangrijk dat de stappen die je binnen het heidendom zet een goed fundament hebben en helpen je dan ook graag de rode draad die de oude Germaanse kosmische religie, het leven met de natuurlijke cycli, mythen en volksoverlevering verbind te vinden en te implementeren in je dagelijks leven.
Zoals de naam van dit evenement al doet vermoeden, we gaan graag met een huiskamer vol geinteresseerden het jaar rond tijdens een 4-wekelijks terugkerende huiskameravond. We nemen je graag mee door het heidens jaar en de bijbehorende gebruiken en gewoonten.
Wij van Swesaz differentiëren ons van wat vaak heidendom genoemd wordt maar in werkelijkheid een eclectisch en universalistisch karakter heeft zoals paganistische stromingen die hebben. Wij onderzoeken en leven met de inheemse heidense of volkschristelijke overleveringen waarin de heidense verpakt zijn. We volgen hierbij de heidense kalender en de zeden die van oudsher in ons land bekend zijn en waar we ons mee kunnen verbinden.
Heidense Vertellingen, 30 juli 2021
Midden in de Loonse en Drunense duinen staat Brabants oudste eik, een prachtige imposante eik die uitnodigt om er lekker onder te gaan zitten. Deze bijzondere boom is dan ook het toneel voor onze eerste zomerse Swesaz-verteldag (met picknick), waar Heidense Vertellingen de hoofdrol spelen.
Verslagje van de 'Luilak'/Pinksterwandeling in het Borkeld 22 mei 2021
We kijken terug op een heerlijke dag in de achtertuin van de god Freij, bij de Saksen in het Twentse 't Borkeld. Gisteravond schreven we nog in het evenement dat het nog wel eens een ontberende dag kon worden. De berichten waren dan ook bar en boos. Maar het viel alleszins mee. We hebben helemaal niet geklaagd en zelfs hebben we nog wat zon gehad.
Met de laarzen aan en de regenpakken mee ging ons goed gezelschap van 9 meiden en 8 jongens langs een tal van ongelijksoortige plekken, terwijl 'ongelijksoortigheid' ook de rode draad vormde in onze lezingen die we de hele dag door tijdens het wandelen gaven. Na een bijzondere steenformatie met de naam Harago en een restant van een hunebed en flinke joekels van grafheuvels, kwamen we aan bij de Friezenberg, de hoofdbestemming van deze dag en zeker één van de meest ongelijksoortige plekken van ons land. De Friezenberg, al een heilige berg vanuit de oudste tijden, wat alleen al te zien is aan hoe graag men er bij begraven wilde worden: er om heen liggen tal van grafheuvels en hele urnenvelden en op de top ervan ligt zelfs de grootste joekel, is zelfs nog tot in onze tijd middelpunt van sagen; het volk vertelt ze nog altijd door. Ze vertellen over Derk met den beer. Bij zijn echte naam noemt men de vruchtbaarheidsgod uit ontzag nog altijd niet. Ook wij betraden met ontzag deze berg. Een van zichzelf al markante kegelvormige berg in een verder vrij vlak landschap en dan ook nog eens op de top een enorme grafheuvel vind je nergens anders en het uitzicht reikt helemaal tot de Asebelt aan de overkant.
De laatste ongelijksoortige plek in het landschap die we bezochten was het labyrint bij de schaapskooi van 't Borkeld. Hier vertelden we over voorjaarsgebruiken en met name Pinkstergebruiken waarbij ook dikwijls Trojaburgen een rol spelen. Wij speelden hier ook een spel waarbij door het lot bepaald werd wie van ons de meikoningin en meikoning werd. De meikoningin was de gene die het berkenblad trok. Zij moest zich naar het midden van het labyrint begeven. Alle jongens moesten ook één voor één het labyrint betreden nadat ze allen een blad in hun hand hadden gekregen zonder te weten welke. De jongens kwamen één voor één aan bij het middelpunt en keken daar of hun blad met die van de koningin matchte: Bert en Sas werden zo meikoning en meikoningin.
Volgende openbare bijeenkomst van is waarschijnlijk van de zomer. Waarschijnlijk begeven we ons dan naar de oudste eik van Brabant.
Waar te beginnen wanneer je interesse hebt voor het heidendom? Hoe wordt je wijs uit de vele pagina's op internet en boeken in de bieb die vertellen hoe het zit? Een wirwar aan informatie op social media/blogs/tv-series en andere populaire plekken waarvan je niet altijd de authenticiteit kunt nagaan.
Wij van Swesaz vinden het belangrijk dat de stappen die je binnen het heidendom zet een goed fundament hebben en helpen je dan ook graag de rode draad die de oude Germaanse kosmische religie, het leven met de natuurlijke cycli, mythen en volksoverlevering verbind te vinden en te implementeren in je dagelijks leven.
Zoals de naam van dit evenement al doet vermoeden, we gaan graag met een huiskamer vol geinteresseerden het jaar rond tijdens een 4-wekelijks terugkerende huiskameravond. We nemen je graag mee door het heidens jaar en de bijbehorende gebruiken en gewoonten.
Wij van Swesaz differentiëren ons van wat vaak heidendom genoemd wordt maar in werkelijkheid een eclectisch en universalistisch karakter heeft zoals paganistische stromingen die hebben. Wij onderzoeken en leven met de inheemse heidense of volkschristelijke overleveringen waarin de heidense verpakt zijn. We volgen hierbij de heidense kalender en de zeden die van oudsher in ons land bekend zijn en waar we ons mee kunnen verbinden.
Heidense Vertellingen, 30 juli 2021
Midden in de Loonse en Drunense duinen staat Brabants oudste eik, een prachtige imposante eik die uitnodigt om er lekker onder te gaan zitten. Deze bijzondere boom is dan ook het toneel voor onze eerste zomerse Swesaz-verteldag (met picknick), waar Heidense Vertellingen de hoofdrol spelen.
Verslagje van de 'Luilak'/Pinksterwandeling in het Borkeld 22 mei 2021
We kijken terug op een heerlijke dag in de achtertuin van de god Freij, bij de Saksen in het Twentse 't Borkeld. Gisteravond schreven we nog in het evenement dat het nog wel eens een ontberende dag kon worden. De berichten waren dan ook bar en boos. Maar het viel alleszins mee. We hebben helemaal niet geklaagd en zelfs hebben we nog wat zon gehad.
Met de laarzen aan en de regenpakken mee ging ons goed gezelschap van 9 meiden en 8 jongens langs een tal van ongelijksoortige plekken, terwijl 'ongelijksoortigheid' ook de rode draad vormde in onze lezingen die we de hele dag door tijdens het wandelen gaven. Na een bijzondere steenformatie met de naam Harago en een restant van een hunebed en flinke joekels van grafheuvels, kwamen we aan bij de Friezenberg, de hoofdbestemming van deze dag en zeker één van de meest ongelijksoortige plekken van ons land. De Friezenberg, al een heilige berg vanuit de oudste tijden, wat alleen al te zien is aan hoe graag men er bij begraven wilde worden: er om heen liggen tal van grafheuvels en hele urnenvelden en op de top ervan ligt zelfs de grootste joekel, is zelfs nog tot in onze tijd middelpunt van sagen; het volk vertelt ze nog altijd door. Ze vertellen over Derk met den beer. Bij zijn echte naam noemt men de vruchtbaarheidsgod uit ontzag nog altijd niet. Ook wij betraden met ontzag deze berg. Een van zichzelf al markante kegelvormige berg in een verder vrij vlak landschap en dan ook nog eens op de top een enorme grafheuvel vind je nergens anders en het uitzicht reikt helemaal tot de Asebelt aan de overkant.
De laatste ongelijksoortige plek in het landschap die we bezochten was het labyrint bij de schaapskooi van 't Borkeld. Hier vertelden we over voorjaarsgebruiken en met name Pinkstergebruiken waarbij ook dikwijls Trojaburgen een rol spelen. Wij speelden hier ook een spel waarbij door het lot bepaald werd wie van ons de meikoningin en meikoning werd. De meikoningin was de gene die het berkenblad trok. Zij moest zich naar het midden van het labyrint begeven. Alle jongens moesten ook één voor één het labyrint betreden nadat ze allen een blad in hun hand hadden gekregen zonder te weten welke. De jongens kwamen één voor één aan bij het middelpunt en keken daar of hun blad met die van de koningin matchte: Bert en Sas werden zo meikoning en meikoningin.
Volgende openbare bijeenkomst van is waarschijnlijk van de zomer. Waarschijnlijk begeven we ons dan naar de oudste eik van Brabant.
|
|
Verslagje van de Winternachten-Cunera-Wandeling 31 oktober 2020
Met een blij hart en opgeladen om de wintertijd in te gaan, zitten we deze zondag achter onze laptop te kijken naar alle mooie berichtjes die we gehad hebben van iedereen nadat ze met ons de offerviering voor de holden meegemaakt hebben in Rhenen. Bij dit bericht een keuze uit de vele foto's die een beeld mag geven van onze beleving gisteren.
Na het afscheid vorig jaar van andere groepen die we in het verleden vaak op sleeptouw namen, was het gisteren de eerste keer sinds we Swesaz oprichtten dat we (weer) met een groep op pad gingen en wat we als zeer bijzonder hebben ervaren. Ook vanwege de ongewone tijd waarin we ons nu bevinden halen veel mensen het al niet in hun hoofd om gewoon de offerviering of andere bijeenkomst, zoals de traditie die hen ingeeft aan het begin van de winter, plaats te laten vinden. We vinden het dan ook heel stoer dat velen gewoon gekomen zijn en we lekker de hele dag samen volgens het gewone normaal de dag hebben beleefd, wat kon omdat dit land ondanks de steeds draconischer wordende maatregelen nog altijd vrijheid van religie kent.
Swesaz gaat gewoon door en wordt niets in de weg gelegd. We moedigen alle andere religieuze groepen aan dit ook te doen.
We verzamelden gisterenochtend op de grafheuvel van Cunera wiens sterfdag het eind van de vruchtdragende fase in de natuur markeert en de start van de winter. We hebben haar verhaal, dat tot in de heidense voortijd reikt, nog eens verteld. Ook vertelden we over andere maagden in een christelijke jas en over heidense wieven, holden en disen. Zij die niet onze voormoeders zijn, maar schuts- en lotsgodinnen. Zo hebben we ons geestelijk voorbereid op de offerviering die na het middaguur volgde binnen de walburg op de hemelse berg, de heimenberg.
Binnen de heilige wal, het oudste bouwwerk van Nederland op de hunebedden na, maar sowieso het grootste, legden we een vuuraltaar aan en volgden we aloude kosmische regels met betrekking tot het (her)heiligen van een plek, waarna we over konden gaan tot de offerviering. Rood kleurden de stenen van het altaar, rood kleuren wij zelf ten teken van de vruchtbaarheid die in de donkere periode sluimerend de aarde inzakt en het gezamenlijk beleven van dit moment in tijd. We aten paardenvlees met de holden en met elkaar en lieten de holden ons een kennisgeving over de komende tijd geven door middel van het lotsorakel. Natuurlijk sloten we af met een heildronk. Wat over was van het offermaal begroeven we in de offerkuil, zoals het ons naar de gebruiken past. Aangeraakt door het sacrale, vervolgden we in het profane weer onze weg door bos en veld terug naar de auto's die geparkeerd stonden bij Cunera's heuveltje.
Iedereen die aanwezig was krijgt de uitgesproken teksten eerdaags zoals beloofd nog toegestuurd. Wat fijn dat jullie met ons de grens naar de wintertijd wilden oversteken. We hopen jullie en vele anderen een volgende keer weer terug te zien. Wellicht in het voorjaar als we de winter achter ons laten en de groeitijd instappen.
Jan en Lianne
Met een blij hart en opgeladen om de wintertijd in te gaan, zitten we deze zondag achter onze laptop te kijken naar alle mooie berichtjes die we gehad hebben van iedereen nadat ze met ons de offerviering voor de holden meegemaakt hebben in Rhenen. Bij dit bericht een keuze uit de vele foto's die een beeld mag geven van onze beleving gisteren.
Na het afscheid vorig jaar van andere groepen die we in het verleden vaak op sleeptouw namen, was het gisteren de eerste keer sinds we Swesaz oprichtten dat we (weer) met een groep op pad gingen en wat we als zeer bijzonder hebben ervaren. Ook vanwege de ongewone tijd waarin we ons nu bevinden halen veel mensen het al niet in hun hoofd om gewoon de offerviering of andere bijeenkomst, zoals de traditie die hen ingeeft aan het begin van de winter, plaats te laten vinden. We vinden het dan ook heel stoer dat velen gewoon gekomen zijn en we lekker de hele dag samen volgens het gewone normaal de dag hebben beleefd, wat kon omdat dit land ondanks de steeds draconischer wordende maatregelen nog altijd vrijheid van religie kent.
Swesaz gaat gewoon door en wordt niets in de weg gelegd. We moedigen alle andere religieuze groepen aan dit ook te doen.
We verzamelden gisterenochtend op de grafheuvel van Cunera wiens sterfdag het eind van de vruchtdragende fase in de natuur markeert en de start van de winter. We hebben haar verhaal, dat tot in de heidense voortijd reikt, nog eens verteld. Ook vertelden we over andere maagden in een christelijke jas en over heidense wieven, holden en disen. Zij die niet onze voormoeders zijn, maar schuts- en lotsgodinnen. Zo hebben we ons geestelijk voorbereid op de offerviering die na het middaguur volgde binnen de walburg op de hemelse berg, de heimenberg.
Binnen de heilige wal, het oudste bouwwerk van Nederland op de hunebedden na, maar sowieso het grootste, legden we een vuuraltaar aan en volgden we aloude kosmische regels met betrekking tot het (her)heiligen van een plek, waarna we over konden gaan tot de offerviering. Rood kleurden de stenen van het altaar, rood kleuren wij zelf ten teken van de vruchtbaarheid die in de donkere periode sluimerend de aarde inzakt en het gezamenlijk beleven van dit moment in tijd. We aten paardenvlees met de holden en met elkaar en lieten de holden ons een kennisgeving over de komende tijd geven door middel van het lotsorakel. Natuurlijk sloten we af met een heildronk. Wat over was van het offermaal begroeven we in de offerkuil, zoals het ons naar de gebruiken past. Aangeraakt door het sacrale, vervolgden we in het profane weer onze weg door bos en veld terug naar de auto's die geparkeerd stonden bij Cunera's heuveltje.
Iedereen die aanwezig was krijgt de uitgesproken teksten eerdaags zoals beloofd nog toegestuurd. Wat fijn dat jullie met ons de grens naar de wintertijd wilden oversteken. We hopen jullie en vele anderen een volgende keer weer terug te zien. Wellicht in het voorjaar als we de winter achter ons laten en de groeitijd instappen.
Jan en Lianne
Heidendom in de huiskamer
- Met Swesaz het heidense jaar rond -
Waar begin je wanneer je interesse hebt in het heidendom? Hoe wordt je wijs uit de vele pagina's op internet en welke boeken vertellen nou hoe het zit?
Wij van Swesaz vinden het belangrijk dat de stappen die je richting het heidendom zet een goed fundament hebben en willen je helpen de rode draad binnen de oude kosmische heidense religie te vinden. We gaan met jou het kosmische jaar rond aan de hand van de overgeleverde mythen en andere volksoverleveringen en trachten je ondertussen de dimensies van de beleving van de religieuze mens terug te laten vinden.
Als we op een diepere laag onszelf onderzoeken zullen we ontdekken en onderkennen dat we behoefte hebben aan zingeving, rituelen en verdieping. De huidige maatschappij lijkt oppervlakkig en aan deze verlangens niet meer te voldoen. Door het jaar heen helpen we je om weer oog te krijgen voor de alledaagse heiligheid en ondersteunen je om heidens religieuze ervaringen op te doen. Dat vinden we mooi, belangrijk en is de drijfveer voor wat wij met Swesaz doen.
Zoals de naam van dit evenement al doet vermoeden willen we met een huiskamer vol geïnteresseerden het jaar rond tijdens een 4-wekelijks terugkerende huiskameravond.
Wij van Swesaz differentiëren ons van wat vaak heidendom genoemd wordt maar in werkelijkheid een eclectisch en universalistisch karakter heeft zoals je vaak in paganistische stromingen ziet. Wij onderzoeken en leven met de inheemse heidense en/of volkschristelijke overleveringen waarin de heidense verpakt zijn. We volgen hierbij de heidense en volkschristelijke kalenders en de zeden die van oudsher in ons land bekend zijn waar wij ons mee kunnen verbinden.
Wat verwachten we van jou als deelnemer?
Vooral een gezonde dosis leergierigheid en interesse in het heidendom om ook naast de bijeenkomsten te lezen en er zelf op uit te gaan!
Kosten?
Nee, we vragen geen vaste deelname kosten. We vinden het fijn en belangrijk deze basis te kunnen geven. Zie de eerste bijeenkomst als een kennismaking, besluit je verder te gaan dan vinden we een symbolische boekenbon als uitwisseling wel heel leuk.
Waar?
De bijeenkomsten zijn eens in de 4 weken in een huiskamer in de stadsregio Dordrecht/Rotterdam, welke huiskamer het wordt maken we nog bekend. We beginnen in september.
Wil je er bij zijn?
Dat kan, stuur ons een bericht met daarin je motivatie ([email protected]). Er is een beperkt aantal plekjes in de huiskamer (max 9) en daarom willen we graag weten waarom je wenst mee te doen en wat je ervan verwacht. Het is niet wie het eerst komt wie het eerst maalt. Middels correspondentie trachten we erachter te komen of je op je plek kunt zijn in onze huiskamer. Bovendien streven we binnen de groep cursisten naar een zo evenwichtig mogelijke verdeling man versus vrouw.
Waar begin je wanneer je interesse hebt in het heidendom? Hoe wordt je wijs uit de vele pagina's op internet en welke boeken vertellen nou hoe het zit?
Wij van Swesaz vinden het belangrijk dat de stappen die je richting het heidendom zet een goed fundament hebben en willen je helpen de rode draad binnen de oude kosmische heidense religie te vinden. We gaan met jou het kosmische jaar rond aan de hand van de overgeleverde mythen en andere volksoverleveringen en trachten je ondertussen de dimensies van de beleving van de religieuze mens terug te laten vinden.
Als we op een diepere laag onszelf onderzoeken zullen we ontdekken en onderkennen dat we behoefte hebben aan zingeving, rituelen en verdieping. De huidige maatschappij lijkt oppervlakkig en aan deze verlangens niet meer te voldoen. Door het jaar heen helpen we je om weer oog te krijgen voor de alledaagse heiligheid en ondersteunen je om heidens religieuze ervaringen op te doen. Dat vinden we mooi, belangrijk en is de drijfveer voor wat wij met Swesaz doen.
Zoals de naam van dit evenement al doet vermoeden willen we met een huiskamer vol geïnteresseerden het jaar rond tijdens een 4-wekelijks terugkerende huiskameravond.
Wij van Swesaz differentiëren ons van wat vaak heidendom genoemd wordt maar in werkelijkheid een eclectisch en universalistisch karakter heeft zoals je vaak in paganistische stromingen ziet. Wij onderzoeken en leven met de inheemse heidense en/of volkschristelijke overleveringen waarin de heidense verpakt zijn. We volgen hierbij de heidense en volkschristelijke kalenders en de zeden die van oudsher in ons land bekend zijn waar wij ons mee kunnen verbinden.
Wat verwachten we van jou als deelnemer?
Vooral een gezonde dosis leergierigheid en interesse in het heidendom om ook naast de bijeenkomsten te lezen en er zelf op uit te gaan!
Kosten?
Nee, we vragen geen vaste deelname kosten. We vinden het fijn en belangrijk deze basis te kunnen geven. Zie de eerste bijeenkomst als een kennismaking, besluit je verder te gaan dan vinden we een symbolische boekenbon als uitwisseling wel heel leuk.
Waar?
De bijeenkomsten zijn eens in de 4 weken in een huiskamer in de stadsregio Dordrecht/Rotterdam, welke huiskamer het wordt maken we nog bekend. We beginnen in september.
Wil je er bij zijn?
Dat kan, stuur ons een bericht met daarin je motivatie ([email protected]). Er is een beperkt aantal plekjes in de huiskamer (max 9) en daarom willen we graag weten waarom je wenst mee te doen en wat je ervan verwacht. Het is niet wie het eerst komt wie het eerst maalt. Middels correspondentie trachten we erachter te komen of je op je plek kunt zijn in onze huiskamer. Bovendien streven we binnen de groep cursisten naar een zo evenwichtig mogelijke verdeling man versus vrouw.
